مرحوم حاج عبدالعلي معمار عالم فرد رضي الله عنه اين قضيه را نقل كرد:

در اوقاتي كه موفق به زيارت كربلا بودم، روزي در صحن مقدس حضرت اباعبدالله عليه السلام نشسته بودم و يك نفر هم نزديك من نشسته بود. اسم او را پرسيدم. گفت: خراساني. از شغل او پرسيدم؟ گفت: سالهاست در اين مكان شريف، سرگرم بنايي هستم.

گفتم: در اين مدت اگر عجائبي ديده اي، برايم نقل كن. بناي خراساني گفت: متصل به صحن شريف در سمت قبله، قبري است كه مشهور به قبر دده است. چون مشرف به خرابي بودم چند نفر حاضر شدند كه آن را تعمير كنند و به من مراجعه نمودند و من اقدام نمودم و براي محكم شدن شالوده ي قبر، به كارگرها دستور دادم كه اطراف قبر، را بكنند. در اثناء حفر اطراف قبر جسد آشكار گرديد و كارگران به من خبر دادند.

چون مشاهده كردم، ديدم جسد تازه است و لكن به سمت چپ خوابيده است!


يعني صورتش رو به قبر مطهر حضرت سيدالشهداء عليه السلام و پشت او به سمت قبله است و به همان حالت قبر را پوشاندم و تعمير آن را به اتمام رساندم. بله، به احترام حضرت سيدالشهداء عليه السلام همه ي مردگان رو به حضرت بودن [1] .