«... و من يتق الله يجعل له مخرجا - و يرزقه من حيث لا يحتسب...». [1] .

و هر كس از خدا پروا كند،[خدا]براي او راه بيرون شدني قرار مي دهد، و از جايي كه حسابش را نمي كند، به او روزي مي رساند....

يكي از رفتارهاي امام حسين عليه السلام با مردم، ارشاد و راهنمايي آنان بود. مواعظ آن حضرت از بيانات دل نشين و بسيار جالب خاندان پيغمبر صلي الله عليه و آله است و چون انديشه ي آن حضرت، نشأت گرفته از قرآن كريم و افق اعلا است، مواعظ ايشان نيز عطر دلاويز قرآن را دارد و در مواردي آميخته با آيات قرآني و يا برگرفته از آن است. از جمله ي مواعظ آن بزرگوار، اين است:

اوصيكم بتقوي الله فان الله قد ضمن لمن اتقاه ان يحوله عما يكره الي ما يحب و يرزقه من حيث لا يحتسب. [2] .

شما را به تقوي الهي سفارش مي كنم؛ زيرا خداوند، تحقيقا براي كسي كه تقواي او را داشته باشد، ضمانت كرده است كه او را از نگراني ها و ناراحتي هايش بگرداند و به آن چه دوست دارد و موجب خوشي و نشاط و انبساط خاطر او است، وارد كند و او را از جايي كه خود گمان نمي برد روزي دهد.

اين سخن به وضوح، آشنايان به قرآن را به آيه ي شريفه اي متوجه مي كند كه مي فرمايد:

«و من يتق الله يجعل له مخرجا - و يرزقه من حيث لا يحتسب...». [3] .

كسي كه پرهيزگار باشد و از گناه خويشتن داري كند، خداوند، راه نجاتي براي او فراهم خواهد كرد و او را از جايي كه خود گمان نبرد روزي خواهد داد.

آري، ديدن يا شنيدن اين كلام زيباي امام حسين عليه السلام آيه ي كريمه را در ذهن انسان تداعي مي كند و آن بزرگوار، مضمون آيه ي قرآني را ذكر مي كند؛ زيرا آيه ي شريفه، مشتمل بر شرط و جزا است كه هر كس تقوا را پيشه ي خود سازد، خداوند اين دو پاداش بزرگ را به او مي دهد. اكنون امام عليه السلام تعبير به ضمانت كرده، مي فرمايد:«خداوند، براي انساني كه با تقوا باشد و خويشتن را در محضر خداوند ببيند، ضمانت كرده است كه دو پاداش بزرگ به او بدهد: يكي آن كه او را از مهالك و مشكلات، رهايي بخشد و راه بيرون رفتن از گرفتاري ها را براي او قرار دهد و ديگر اين كه روزي او را از جايي برساند كه گمان آن را هم نداشته باشد».