آنچه گفته شد از مهم ترين عناصر شخصيتي بود كه امام حسين (ع) بيشترين بهره را از هر يك برده است ، لذا او شخصيتي است برتر از ديگر شخصيت ها، و اگر بخواهيم شخصيت او را با ديگران مقايسه كنيم ، جوابي جز اين ضرب المثل عربي نخواهيم داشت :

«اريه السها و يريني القمر» يعني من ستاره سها را به او نشان مي دهم و او ماه را با همه وضوحش به من نشان مي دهد.

او به دنيا با چشمي ديگر و از زاويه اي ديگر نگريست و در نتيجه آن را چنان كه حقيقتش بود ديد، نه كمترين تمايلي به دنيا در او پيدا شد و نه كوچكترين چشم داشتي بدان در وجودش پيدا گرديد.

امام حسين (ع) در اين دانشگاه درسي به ما مي دهد. كه نمونه درخشاني از رهبرمبارزي را به ما نشان مي دهد كه چون پا به ميدان حق و باطل مي گذاشت جز با پيروزگردانيدن حق يا فداشدن در راه آن از ميدان برنمي گشت . اگر چه پيروزي حق حتمي است و اگر چه باطل را براي چند روز صولتي و اهل باطل را دولتي باشد، ليكن پايدار نيست .



حسين اي همايون هماي سعادت

حسين اي شه ملك صبر و شهامت



فروغي زنور تو خورشيد رخشان

ز درياي جود تو كوثر حكايت



تويي نور چشمان زهرا و حيدر

گل احمد بوستان رسالت



بپا از قيام تو شد پرچم دين

نگون گشت اعلام كفر و ضلالت