جنبه ديگري از ويژگي شخصيتي امام حسين (ع)، قاطعيت در عمل مي باشد كه اين جنبه از عظمت وي ، عملي تر از صداقت در گفتار است . چه اين يك آهنگ است و عزم قاطع و تعهد دروني براي رسيدن به هدف نهايي با وجود هر نوع اشكالي . دركي است كه افراد حساس چنان آن را احساس مي كنند كه گويي در مغزشان جوششي چون انفجار آتشفشان به وجود آمده و در آنها جريان مي يابد.

نمونه اين مطلب سخنان آتشين و منطق حسين (ع) در برابر كساني بود كه مي خواستند نظر او را برگردانند. البته اين كسان معذورند، زيرا نه جاني چون جان او در بر و نه دركي چون درك او در سر و نه در قلب خود همچون او چنين گدازه هايي پر شرر داشتند.

يكي از اين افراد عبدالله بن عمر مي باشد كه اگر چه يزيدي نبود اما آن جا كه با مردانگي حقيقي روبه رو مي شوند، قدرت ابراز مردانگي ندارد و چون دانه هاي ريز شن كه در دامنه كوهي بلند قرار دارد، با وزش باد به پايين سرازير مي شود. امام حسين (ع) در پاسخ به وي كه از او خواسته بود با گمراهان از در آشتي درآيد و او را از كشتار و كشته شدن بر حذر داشت ، گفت :

«اي اباعبدالرحمان ، از جمله پستي هاي اين جهان در برابر خدا را نديده و ندانسته اي ، كه سر يحيي بن زكريا، به يكي از زنان هرزه و بدكاره بني اسرائيل هديه داده شد؟»

از كلمات امام پي ببريم ، كه حاضر نيست از راه حق رو برگرداند.