از امام صادق از مكارم اخلاق پرسيدند، فرمود:«اَلْعَفوُ عَمَّن ظَلَمَك َ»بي شك هر انساني قدرت رسيدن به قله رفيع مكارم اخلاق راندارد روحي بزرگ و صفاي درون و باطني پاك مي خواهد تا انسان بتواند به كرامت نفساني و مكارم اخلاقي نائل شود. در كربلا عفو و چشم پوششي از خطاي دشمن را در امام حسين (ع) مي توانيد ببينيد. حرّ بن يزيد رياحي وقتي كه يقين پيدا كرد، جنگ با امام حسين قطعي است ؛ تصميم گرفت به طرف امام بيايد، وقتي كه خودش را به لشكرگاه امام رسانيد، عرض كرد: اي پسر رسول خدا! فدايت شوم من همان كسي هستم كه شما را از برگشتن منع كردم و با شما در مسيرراه همراهي كردم و شما رادر سرزمين بي آب و علف فرود آوردم . به خدا قسم ! هرگزانديشه نمي كردم كه كار به اين جا بكشد پيش خود گفتم در بعضي از كارها از اينها پيروي كنم تا تصور نكنند كه من از اطاعت آنها خارج شده ام و خيال مي كردم پيشنهادها را ازشما قبول مي كنند و اگر مي پنداشتم كه نمي پذيرند، هرگز مرتكب اين خطاها نمي شدم و اكنون پشيمان و تائب برگشتم و مي خواهم خود را فداي شما كنم تا مقابل شما بميرم ؛ آيا راه توبه برايم باز است ؟ حضرت فرمود: بلي ، خداوند توبه ات را بپذيرد و تو را بيامرزد.اسمت چيست ؟ عرض كرد: حرّبن يزيد. فرمود: شما حرّهستيد؛ همان طوري كه مادرت شما را حرّ ناميد. شما در دنيا وآخرت حر هستيد پايين بيا. عرض كرد: من سواره باشم برايت بهتر است از اين كه پياده شوم . مي خواهم الان با دشمنان بجنگم . امام فرمود:آنچه مي خواهي عمل كن .