يكي از خصوصيات بارز حضرت سيد الشهداء (ع) در ميان ائمه اطهار (ع) احياي امر به معروف و نهي از منكر است ، ولي امر به معروف و نهي از منكر آن حضرت با تمامي امر به معروف ها و نهي از منكرها فرق داشت ؛ وجه فرق دو جهت بود:

فرق اول : معناي شايع امر به معروف اين است كه انسان به نماز و روزه و حج و كارهاي خير اعم از واجبات شرعي يا عقلي و يا مستحبات امر كند.

و معناي شايع نهي از منكر هم نهي كردن از معاصي شرعيه ، مثل شرب خمر،موسيقي ، غنا، زنا، سرقت و ساير گناهان شرعي و قبايح عقلي مي باشد. ولي ما موقعي كه دقت مي كنيم ، مي بينيم هيچ معروفي مهم تر از امر به ـ امر به معروف و نهي از منكر ـ و هيچ منكري خطرناك تر از ترك ـ امر به معروف و نهي از منكر ـ نيست .

در نتيجه در برنامه هاي امر به معروف يك برنامه ديگري بنام «امر به امر به معروف » و «امر به نهي از منكر» اضافه مي شود.

در برنامه نهي از منكر قسم جديدي به نام نهي از سكوت و ترك امر به معروف و نهي از منكر و برنامه ديگري به نام «نهي از امر به منكر و نهي از معروف » اضافه مي شود.