پنجمين مولفه عزت آفرين در زندگي امام حسين (ع) «ظلم ستيزي » است .حركت امام حسين (ع) حركت ظلم ستيز بود. ما بايد اين فرهنگ را بشناسيم .

بنا به نوشته نويسنده شيعي لبنان ، شيخ محمّد جواد مغنيه : امام حسين نزد شيعيان و آگاهان از اهداف و آرمان هاي او، تنها يك اسم براي يك شخص نيست ،بلكه اين نام ، نماد ژرف هدايت است و رمز قهرماني و انسانيت و آرمان و سرلوحه دين و شريعت است و سر فصل فداكاري در راه حق و جانبازي در راه عدالت ؛ چنانكه نام يزيد،نماد فساد و تباهي و استبداد است و هتك مقدسات و نشر فجور و رذالت ... امام حسين (ع) فريادي است پر طنين در برابر حاكمي ستمگر و همكاران او، هر اسراف گري كه به نام مصالح ملّتي ، بازي مي كند.

هدف معاويه و فرزند ناخلف او، نابودي آرمان متعالي اهل بيت پيامبر (ص) بود.قصدشان اين بود كه نور خدا و هدايت الهي را خاموش كنند تا حكومتي بر اساس هواهاي نفساني ، پديد آورند و نام و ياد اهل بيت (ع) را براي هميشه از يادها ببرند، اما ياد و خاطره امام حسين و حماسه شورانگيز كربلا و آرمان هاي والاي حسيني براي هميشه زنده شد وهم چنان تا روز رستاخيز زنده خواهد ماند. اين حقيقت را بانوي قهرمان حضرت زينب كبري (س)، با صراحت و شهامت ، در خطبه هاي فراواني ابراز داشته ، چنان كه مي بينيم اكنون قرن ها از شهادت آن حضرت گذشته است ، امّا حسين و انقلاب بزرگش ،زنده وپابرجاست .

اسلام ، بقاي خود و برنگشتن به اوضاع جهل جاهليّت عربي و ارتجاع اموي را مديون امام حسين و خاندان و ياران او مي داند.

ما بايد در صحنه انقلاب و تمدن اسلامي ، به واقعه عاشورا و ياد بيدارگر قيام و آفتاب آفرين حسيني ، اهميت دهيم و حق آن را پاس داريم ؛ بر هر مسلماني لازم است هرشب و روز احرام بسته و گرد كعبه ولايت متلاطم و سيار، طواف كند، اين تكليف انساني ،وجداني ، تاريخي و شعوري هر انسان است . در اين روزگار، با هر مرام و مسلك ، صرف نظر از عقيده ، دين ، مكتب و منطقه و سرزمين ، ما بايد بر مصائب سيد الشهداء بگرييم و بدانيم كه مكتب حياتبخش تشيّع ، به نام و ياد حسين زنده است .

البته روشن است كه عزت و افتخار حسيني در اين سرزمين جاري شد، در روزهاي عظيم و بزرگ دفاع مقدس كه خون گرم جوانان ، عرصه ها را رنگين كرد و تلالؤ آفتابها را لاله وار ساخت ، حضور لاله ها را جشن گرفت ، دلها داغدار گشت ، پيكرها زير سنگ حادثه ،مجروح شد و گونه ها خون افشان و بيدار، جنازه هاي خونين به سر دستها در حال پرواز،زمان غرق در هيبت حادثه و زمين زير گامها لرزان گرديد، مادران در انتظار سلاله خويش ،پدران شادمان كه پاره اي از پيكرشان در تاريخ اسلام ادغام گشته و قله رفيع سربلندي و صبر و پايداري را فتح كرده اند.

همه معيارهاي الهي ، معالم ربّاني و تجليل هاي قرآني ، ارزش هاي انساني و انفجار وجداني ، در سايه عزت و افتخار حسيني نصيب ملّت ما شد. ما در سايه عزت و افتخار حسيني آموختيم كه زندگي بر دو گونه است : حسيني و يزيدي ؛ هر چه عدالت است ، حسيني و هر چه دور از عدالت است ، يزيدي . ركن مهم عدالت ، عدالت معيشتي و اقتصادي است ، تا انسان ها گرفتار جامعه طبقاتي فاحش نگردند و اميد و شادماني خود رااز دست ندهند.

ما در سايه عزت و افتخار حسيني يك شعور ناب قوي ، محتواي ژرف و غني ،مكتب آموزنده انساني ، ترتيل خونبار آيات قرآني ، سجده مترنّم و نوراني و يك انقلاب اخلاقي و حماسه پوياي صيرورتهاي جاوداني را به دست آورديم .

ما در سايه عزت و افتخار حسيني ، دريافتيم كه امام حسين (ع) يك ايست بزرگ در برابر سيل بنيان كن جاهليت است . در اين كارزار پر شكوه ، پرچمدار بزرگ انسانيت ، باخون خود و فرزندان ، برادران و ياران ، همه ضد ارزش ها را محكوم كرد. امضاي سرخ امام حسين بر طومار حيات ، ثبت شد؛ بعثت را زنده كرد و غدير خم را معنا نمود.

حسن ختام اين مقاله ، ابيات عطّار نيشابوري است كه مي گويد:



امام كافتاب خافقين است

امام ، از ماه تا ماهي ، حسين است



بسي خون كرده اند اهل ملامت

و ين خون نخسبد تا قيامت



هزار خوني كه بر روي زمانه ست

برفت از چشم و اين خون جاودان است



چو ذاتش آفتاب جاودان بود

ز خون او شفق باختر از آن بود



چو آن خورشيد دين شد ناپديدار

در آن خون چرخ مي گردد چون پرگار...