در مكاتب مادي اصل تأثير و هدايت توده ها به سوي هدفي مادي است ، با هر شيوه و ابزاري كه اقتضا كند، بلامانع است . شعار معروف ِ هدف وسيله را توجيه مي كند، از همين اصل ناشي مي شود و اندرزهاي «ماكياولي » به شهريار از همين اصل نشأت مي گيرد و بستن آب بر كاروان خاندان پيامبر در واقعه عاشورا نيز اشاره بر همين اصل مادي دارد و رهبران مادي و الحادي امروزه نيز براي خرسندي سرمايه داران و براي برآوردن سود بيشتر جهت صاحبان سرمايه و يافتن بازارهاي مصرف انبوه و براي يافتن منابع رايگان انرژي به هر بهانه اي دست يازيده و به كشورهاي فقير لشكر كشي مي كنند و با ظلم هاي بي شمار به قطب سرمايه داري دنيا خدمات برجسته اي ارائه مي دهند، لكن در مكتب الهي ، هرگز هدف وسيله را توجيه نمي كند و براي نيل به مقصود رعايت آداب وسنن الهي الزامي است و حتي اگر هدفي با وسيله نامشروع حاصل شود در نزد خداوندباطل است و اجر و قربي ندارد و به واسطه ترك سنت الهي مشمول عذاب و عقاب نيزمي شود. از همين روست كه مسلم بن عقيل كه در خانه «هاني بن عروه » فرصتي مي يابد تا وجود منحوس عبيدالله بن زياد را به هلاكت برساند، از آن جا كه پروده دستان مبارك امامت است و آداب و سنن الهي را مي داند و با آن كه مي داند هلاكت اين عنصر فاسد و فتنه انگيز خدمت بزرگي به دين است ـ چون كه به عنوان ميهمان و به قصد عيادت از بيمار در منزل هاني حاضر شده و از نقشه اي كه براي قتلش طراحي شده بي اطلاع است ـ اجازه مي دهد تا ابن زياد با تني سالم خانه هاني را ترك كند، گرچه به قيمت بازداشت و شكنجه و استخفاف هاني و به قيمت شهادت مسلم ابن عقيل پايان مي پذيرد. بسيارجالب است كه به چند نمونه از سفارش هاي ماكياولي به شهريار اشاره شود تا تفاوت ديدگاه هاي مكاتب مادي و الهي بيشتر آشكار شود: «هميشه در پي سود خويش باش ، جز خويشتن هيچ كس را محترم مدار، بدي كن ، اما چنان وانمود كن كه نيكي مي كني ،حريص باش و هر چه را مي تواني تصاحب كن ، خشن و درنده خوي باش ، به قول و وعده خود عمل نكن ، چون فرصت به دست آوري ديگران را بفريب ، در رفتار با مردم به زور و حيله توسل جوي و نه مهرباني ، همه مساعي خود را بر جنگ متمركز ساز».