بي شك ، بنايي كه قرآن مجيد در تثبيت ِ جايگاه ِ اهل بيت در ميان مسلمين پايه گذاري كرد، موجب پيوند عميق مسلمانان با اين خاندان گرديد و كثرت حملات و مكر دست هاي ناپاك نتوانست در جدايي آنها مؤثر واقع شود. سنت و گفتار پيامبر (ص) نيزبر پايداري اين امر افزود. احاديثي كه با مضامين عام و خاص موقعيتي منحصر به فرد ازحضرت نزد مسلمين ترسيم نموده بود.

اگرچه حركت انقلابي امام ، براي آنان كه به بيماري مزمن جامعه خو كرده بودند،غيرمنتظره بود؛ ليكن آنان كه از نزديك با سلوك و كردار نبوي آشنا بودند، سال ها چشم انتظار چنين لحظه هايي بودند.

آنچه به وضوح پس از حماسه عاشورا، جامعه را در خود فرو برده بود و دل ها رامي فشرد، احساس مظلوميت حسين (ع)، بي توجهي به حق اهل بيت : و خصومت با پيامبر (ص) بود. تألّم و تأثّر از اين احساس ، در برخي موارد، به انفجارهايي همچون قيام توّابين و انقلابهاي پس از آن انجاميد.

نكته اي كه بايد در آغاز مورد توجه قرار گيرد، اين است :

شيعه و سني با مفهوم كنوني در آن دوران ناشناخته بود و شايد چنين نگرشي دربررسي ديدگاه هاي آن عصر، منصفانه نباشد. قرون بعدي شاهد صف آرايي و مرزبندي مذاهب در مقابل يكديگر است كه نقش حاكمان در اين تقسيم بندي و جداسازي ها قابل توجه و دقت است .

در مجموع شاهد ظهور سه ديدگاه در جهان اهل سنت ، پيرامون حادثه كربلا و تحليل اين واقعه مي باشيم . اگرچه برخي از آنها به گروهي اندك اختصاص يافته بود و نتوانست هواداراني در ميان اهل سنت بيابد و گاه حملات شديد عالمان و بزرگان اهل سنت را در قبال آن شاهديم .