زهيربن قين يكي از كساني بود كه در شب عاشورا، بعد از سخنراني امام حسين لب به سخن گشود و در ضمن گفتار، رها كردن ِ خيام حسيني را در تاريكي شب ، مردود دانست . او در فرازي از سخنانش خطاب به امام گفت : «يابن رسول الله! به خدا سوگند! دوست داشتم كه در راه حمايت از تو هزاران بار كشته ، باز زنده و دوباره كشته شوم و باز آرزو داشتم كه با كشته شدن ِ من ، تو و يا يكي از جوانان بني هاشم از مرگ نجات مي يافتيد.»