خلاصه اگر ما از عزت حسيني دم مي زنيم و معتقديم كه امام حسين (ع) با طاغوت زمان خويش دست بيعت نداد و قيام با شمشير كرد. همان طور هم براي امام مهدي عجل اللّه فرجه الشريف مي گوييم .

چنانچه امام حسين (ع) بيعت و سازش را نپذيرفت ، امام زمان (ع) هم بيعت هيچ طاغوتي را نپذيرفته و نمي پذيرد. در منتخب الاثر بابي به عنوان «في أنه ليس في عنقه بيعة الاحد» ذكر شده كه ده روايت را در اين باب ذكر مي نمايد كه : قائم (عج ) قيام مي كند در حالي كه بيعت هيچ كس بر عهده او نخواهد بود.

هم چنين امام مهدي (ع) سر سازش با هيچ كس را ندارد و كساني كه اهل منطق و فهم نباشند، با شمشير حضرتش روياروي هستند. امام باقر و امام صادق (ع) مي فرمايند: «ليس شأنه إلا السيف .» او كه درياي مهر و عطوفت است ، در برابر با ملحدان كج انديش متعصب ، فقط شمشير را مي شناسد و مانند جد بزرگوارش بعد از اتمام حجت ، چنانچه نپذيرند، آنان را با شمشير روانه دوزخ كند: «يقتل اعداء الله حتي يرضي الله ؛ دشمنان خدا را مي كشد تا خدا راضي گردد.»

و گويا از روز ظهور كه روز عاشوراست ، ظهور عاشورايي فهميده مي شود؛ يعني مهدي (عج ) ادامه حسين (ع) است و همان طوري كه شمشير در كربلا قامت خميده اسلام را استوار كرد، روز ظهور نيز شمشير كج حضرت ، قامت خميده اسلام را راست مي نمايد، و بذر عزتي كه پيامبر آورد و وارث او حسين در كربلا كاشت و ديگر امامان آن را بارور كردند، امام مهدي در دوران غيبت به هرس آن همت گماشته ، در روز ظهور شكوفا و ثمر مي دهد.

لذا، با تطبيق موجبات عزت در كلام معصوم : با روز ظهور در مي يابيم كه تمام عزت در دوران مهدي است و اگر خواهان گسترش عزت حسيني باشيم ، گامي بلند به سوي ظهور برداشته ايم و در حقيقت عزت حسيني ، بهترين زمينه سازي براي حكومت مهدي است .