خداوند تبارك و تعالي «عزيز» است ؛ يعني ، هيچ قدرتي بر او قهر و غلبه ندارد و اوست كه بر همه چيز و از هر جهت قهر و غلبه دارد.

زيرا به غير از خداوند، همه موجودات ذاتاً فقيرند (انتم الفقراء) و در نفس خويش ذليل هستند و مالك هيچ چيز براي خود نيستند، مگر آن كه خداي متعال از سر رحمت خويش بهره اي از عزت به آنان بخشد.

بنابراين ؛ اوّلاً: تمام عزت براي خداست (فلله العزة جميعاً).

ثانياً: عزتش را به هر كه بخواهد ارزاني مي دارد: (تعزّ من تشاء و تذل ّ من تشاء).

ثالثاً: عزت خداوند بالاصالة و بالذات است و ديگران عزتشان ، بالعرض و بالتبع است ؛ يعني ؛ عزت رسول و مؤمنان از عزت خداست : (ولله العزة و لرسوله و للمؤمنين ).

رابعاً: عزت خدا و پيامبر و مؤمنان ، دائمي و باقي است و آنچه كافران دارند «تعزز» است و حقيقت آن خواري و ذلت است .

خامساً: منافقان اين حرف ها را نمي فهمند: (ولكن المنافقين لا يعلمون .).