ابن هشام مي نويسد: بين حسين (ع) و وليد بن عقبه در خصوص مالي اختلافي رخ داد. وليد حاكم مدينه بود و مي خواست از قدرت خود سوء استفاده نمايد. و حق ّ امام را ضايع سازد. حسين (ع) به او گفت : به خدا سوگند! اگر از قدرت و اعتبار خود استفاده كني شمشير مي كشم در مسجد پيامبر خدا (ص) مردم را به «حلف الفضول » فرا مي خوانم .عبدالله بن زبير كه پيش وليد نشسته بود از حسين (ع) حمايت كرد و گفت : به خدا قسم اگر حسين دعوت به حلف الفضول نمايد من هم شمشير خود را به نفع او از غلاف بيرون مي كشم . گروهي از صحابه نيز به حمايت از حسين برخاستند. وليد با مشاهده اين اوضاع مرعوب گرديد و دست از تعدّي برداشت .