نوشته اند: «بين امام حسين (ع) و معاويه در مورد قطعه زميني واقع در «ذي مروه » اختلافي رخ داد. معاويه مي خواست حق ّ آن حضرت را نكول كند، ولي حسين (ع) با آن خصلت حق جويي و حق طلبي اي كه داشت حاضر نبود كه زير بار زور و تعدّي رود. لذا خطاب به معاويه فرمود: بايد يكي از سه پيشنهاد مرا بپذيري : يا حق مرا خريداري كني يا آن را به خود من برگرداني يا ميان من و خود ابن عمر يا زبير عوّام را داور قرار دهي و اگر اين پيشنهادها را قبول نكني آن گاه شمشير خود را كشيده و از مردم دعوت به «حلف الفضول » مي نمايم .

سپس حسين بن علي (ع) از مجلس معاويه با خشم و غضب بيرون رفت . معاويه كه از اخلاق و شجاعت و شهامت و عزّت نفس او با خبر بود پيغام داد كه من زمين را از تو مي خرم . قيمت آن را دريافت نما!».

فرهاد ميرزا مي افزايد: عبدالله بن زبير پيش معاويه آمد و از حسين (ع) تأيديه گرفت ؟ و امام پيشنهاد نخستين خود راپذيرفت و زبير مزرعه را فروخت و به حضور امام آمد و گفت كسي بفرست تا قيمت آن را از معاويه دريافت نمايد.»