آيين اسلام ، حفظ عزّت و كرامت انساني را در تمام مراحل زندگي مدّنظر قرار داده و تخلّف از آن را پايين تر از شأن و اعتبار يك مسلمان واقعي دانسته است ، مثلاً فقهاي اسلام در باب تهيّه آب وضو، در جايي كه تهيّه آب ، مشكلاتي دارد فرموده اند: فرد نمازگزار مي بايست قبل از انجام فريضه نماز به هر ترتيبي آب به دست آورد و وضو بسازد. اگر تهيّه آب نياز به تفحّص و گشتن در حول و حوش و اطراف خويشتن باشد باز لازم است تاچند ميل تفحص ّ نمايد و اگر نيازمند پرداخت پول هم بوده باشد و طرف نيز توان پرداخت آن را داشته باشد مي بايست پول بپردازد تا مجبور به تيمّم نگردد، ولي اگر تهيّه آب نيازمند تمنّي و خواهش از يك فرد لئيم و خسيسي باشد كه صد در صد احتمال پذيرش داده نمي شود فقهاي اعلام بالاتّفاق فرموده اند: لازم است تيمّم نمايد و از فرد لئيم درخواست رفع نياز ننمايد. فقها به اين آيه استدلال كرده اند: (ولله العزّه و لرسوله و للمؤمنين .).

فرد مؤمن و خداجوي نمي بايست عزّت و اعتبار و شأن خود را ذليل و خوار سازد،هر چند در ارتباط با يك عمل عبادي و در ارتباط با مقام بندگي ستايش الهي بوده باشد. اينك نمونه هايي از اعمال و موارد زندگي امام حسين (ع) كه عزّت و بزرگواري در آنها موج مي زند و سرشار از بلند نظري ها است بازگو مي نمائيم .