نتيجه اين بحث را مي توان در چند عبارت كوتاه خلاصه نمود:

1ـ عزّت حقيقي مخصوص خداست و جست جوي آن در جاي ديگر كاري است بيهوده و سرانجام آن سرخوردگي و نااميدي است . 2ـ تنها راه نيل به اين عزّت ، عبادت و بندگي خدا و توكل به اوست ، لذا انسان هابايد بكوشند نيت خود را در عبادات خالص تر و توكل به خدا را زيادتر كنند. 3ـ با توجه به اين كه عزّت هاي مجازي هم وجود دارد و صاحبان زر و زور منادي و ارائه دهنده آنند مؤمنان بايد به آگاهي برسند كه بتوانند بين عزّت حقيقي و مجازي تمايز قائل شوند، كه مبادا به دام صاحبان زر و زور گرفتار شوند و به جاي عزّت به ذلّت نايل شوند. 4ـ بهترين الگو براي نيل به عزّت حقيقي ، همانا پيامبر (ص) و ائمه (ع) هستند كه ما در اين مقاله گوشه اي از سيره عملي امام حسين (ع) را در خصوص عزّت بيان كرديم ،كه اميد است با عمل به آن همانند ايشان به عزت رسيد.