بازگشت

ويژگي هاي حضرت امام حسين


1ـ خداوند متعال براي حضرت امام حسين (ع) يك حساب جداگانه اي باز كرده كه براي احدي از انبياء و امامان معصوم (ع) چنين حسابي باز ننموده است .

چرا و براي چه حضرت امام حسين (ع) برنده جايزه ممتاز است ؟! پاسخ اين سؤال با مراجعه به تاريخ پر افتخار اين وجود نازنين بلكه قبل از ولادتش روشن خواهد شد.

حضرت امام حسين (ع) نه تنها در قلوب شيعيان خود نفوذ كرد بلكه فرق غيراسلامي نيز او را انساني آزاد و آزاده شناخته و براي آن سرور آزادگان امتيازات خاصي را قائلند. اينك ما در اين جا گفتار و معتقدات بعضي از دانشمندان و مورخان غير اسلامي را نقل نموده و ذكر مي كنيم :

ع .ل .پويد مي نويسد: درس امام حسين (ع) اين است كه در دنيا اصول ابدي عدالت و رحم و محبت وجود دارد كه تغيير ناپذيرند و همچنين مي رساند كه هرگاه بدي مقاومت كند و بشر در راه آن پافشاري نمايد آن اصول هميشه در دنيا باقي و پايدار خواهد ماند. درطي قرون افراد هميشه جرأت و پردلي و عظمت روح و بزرگي قلب و شهامت رواني را دوست داشته اند و در اثر همين هاست كه آزادي و عدالت هرگز به نيروي ظلم و فساد تسليم نمي شود. اين بود شهامت و اين بود عظمت ِ حسين (ع) و من مسرورم كه در چنين روزي با كساني كه اين فداكاري را از جان و دل ثناء مي گويند شركت كرده ام . هرچند كه يك هزار و سيصد سال از تاريخ آن مي گذرد.

اپرونيك مورخ مشهور امريكايي از واشنگتن مي نويسد:

براي امام حسين (ع) ممكن بود كه زندگي خود را با تسليم شدن به اراده يزيد نجات بخشد، ليكن مسئوليت پيشوايي و نهضت بخش اسلام ، اجازه نمي داد كه او يزيد را به عنوان خليفه مسلمين بشناسد. او به زودي خود را براي قبول هر ناراحتي و پافشاري به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بني اميّه آماده ساخت . در زير آفتاب سوزان سرزمين خشك و در روي ريگ هاي تفتيده روح حسين فنا ناپذير برپاست . اي پهلوان واي نمونه شجاعت و اي شهسوار من اي حسين !

3ـ از ابتداي تكوّن حضرت امام حسين (ع) تا ولادت و از ولادت تا شهادت تمام عوالم هستي آسمان ها و فرشتگان زمين و درياها همه و همه براي حضرتش گريه نمودند كه اين جريان براي كسي پيش نيامده و نخواهد آمد. بلي براي حضرت يحيي نيز آسمان گريه كرد. در تفسير مجمع البيان ضمن آيه (فما بكت عليهم السماء و الارض ) مرحوم طبرسي فرمودند: براي دو نفر يحيي و حضرت امام حسين (ع) آسمان ها و فرشتگان چهل شبانه روز گريه نمودند. و در همين تفسير آمده است : آفتاب در طلوع و غروبش تا چهل روز به حالت حمراء و سوزش بود و در مناقب ابن شهر آشوب مازندراني چنين است :«بكت السماء علي الحسين (ع) اربعين يوماً»، تفسير صافي سوره الدّخان .

4ـ حضرت امام حسين (ع) در تمام كمالات و فضيلت ها حتي در عبادت برترين انسان بود. چرا حضرتش مكني به ابي عبدالله شده است ؟! آيا اين كنيه از كنيه هاي متعارف است ؟! ظاهراً در اين كنيه ويژگي اي است و اشاره است به محور بودن آن حضرت در تمام كمالات . ابوعبدالله يعني پدر بنده خدا. پدر در خانواده نقش بزرگي دارد و بايد الگو بوده باشد. پدر مربي و مكمل است . پدر الگو و مصدر است . براي همه حضرت امام حسين (ع) پدر بندگان خدايند و همه بندگان ؛ يعني عبادت كنندگان در رسيدن به كمالات بايد از امام حسين (ع) درس بياموزند.

5ـ زيارت امام حسين (ع) معادل حج و عمره است . در روايات بسياري آمده است اگر روزي مشاهده شد كه بيت الله الحرام از حجاج خالي است ، در آن وقت از باب وجوب كفايي بر مسلمان ها واجب است به زيارت خانه خدا بشتابند. اگر چه مستطيع نبوده باشند و يا حج واجب خود را رفته باشند. مرحوم صدوق رضوان خدا بر او باد همين مطلب را راجع به زيارت امام حسين (ع) گفته كه اگر روزي بيايد مردم به طور كلي ترك زيارت امام حسين (ع) نموده باشند، در اين صورت به طور واجب كفايي بر شيعيان واجب است كه به زيارت امام حسين (ع) بروند و نگذارند حرم مطهر خالي از زائر باشد (نقل از آيت الله مرعشي نجفي ).

آيا زيارت امام حسين (ع) در روز عرفه مثل زيارت خانه خداست ؟ يا گفته شود: ثواب زيارت امام حسين (ع) از زيارت خانه خدا بيشتر است و يا مساوي است . بزرگ ترين دليل براي اين مطلب اين است : شكي نيست در اين كه خانه خدا كه در مكه واقع شدحرمت و احترام و عظمت آن براي احترام و حرمت حضرت ابراهيم (ع) است كه آن رابنا نمود و خليل الرحمن هنگامي كه مأمور به ذبح فرزندش حضرت اسماعيل شد، طاقت نياورده چشمانش را بست اما امام حسين (ع) جوانش را نزدش قطعه قطعه نمودند وجواناني را براي خدا قرباني كرد و ابداً ناراحت نشد و رنگ نباخت . پس زمين كربلا كه مزار شهداي راستين قرار گرفت و مرقد مطهر عزيز اسلام در آن جا واقع شد، مي بايستي زيارت آن و ثواب زيارت آن لااقل معادل ثواب خانه خدا باشد، نه كمتر.

6ـ امام حسين (ع) همچون پدر بزرگوارش ، مولاي متقيّان (ع) در دل شب غذاي بيچارگان را حمل مي نمود و به خانه هاي فقرا مي رفت . حتي بعد از شهادت سالار شهيدان ، اثر زخم روي كمر ايشان مانده بود كه آن زخم نه از شمشير بوده و نه از نيزه ، بلكه در اثر حمل غذاي مستمندان بوده . لذا از زين العابدين (ع) پرسيدند. حضرت در پاسخ فرمودند: اين زخم بر اثر حمل غذا براي فقرا و بيچارگان بود. اين مطلب را غير از علماي شيعه ديگران نيز گفته اند. مانند ابن جوزي در كتاب «تذكره الخواص » و ابونعيم اصفهاني در «حليه الاولياء».