بازگشت

حماسه عاشوراي حسيني


سر انجام حضرت امام حسين (ع) پس از يك عمر زندگي سراسر مبارزه و جهاد ـ با شكوه ترين حماسه را - كه در تاريخ اسلام از برجستگي و عظمت مخصوصي برخورداراست - در روز عاشوراي محرم سال 61 هجري به نمايش گذاشت و با شجاعت و فداكاري و شهادت خود و فرزندان و ياران با وفايش در سرزمين كربلا، شمشير جهاد در راه خدا را به دست نسل هاي انقلابي سپرد.

كربلا صحنه پيكاري خونين مي شد، نيروهاي ابن سعد بالغ بر سي هزار نفر و سربازان اردوي امام (ع) جمعاً از 32 سوار و چهل تن پياده تجاوز نمي كرد. حضرت سيدالشهدا (ع) تجربيات نظامي كه از جنگ هاي رهايي بخش كسب بود، به كار برد.

امام (ع) اردوي كوچك خود را آرايش جنگي داد خويشتن و اهل بيتش در قلب آن جاي داشت ، و جناح راست را (زهير بن القين ) و جناح چپ را (حبيب بن مظاهر) فرماندهي مي كرد و پرچم سپاه در دست حضرت ابوالفضل العباس (ع) بود.

در روز عاشورا هنگامي كه امام حسين (ع) به جانب راست سپاه دشمن حمله كرد،اين شعر را به عنوان رجز خواند:

مرگ بهتر است از ننگ و ذلّت - بيعت با يزيد - و تحمل ننگ - شكست ظاهري در جنگ - بهتر از ورود به آتش دوزخ مي باشد.

و هنگامي كه به جانب چپ سپاه دشمن حمله كرد، اين رجز را خواند:

من حسين پسر علي (ع) هستم - از بستگان پدرم حمايت مي كنم - سوگند ياد كرده ام در مقابل دشمن سر فرود نياورم و در راه آيين پيامبر (ص) كشته شوم .