1 - امام حسين (ع) حتماً و به طور يقين با كسب اجازه از پدر بزرگوارشان كه امام زمانشان نيز بوده اند، براي شركت در اين جنگ ابتدايي رهسپار جبه هاي نبرد شد. آن حضرت به منظور حفظ مصالح عمومي اسلام و گسترش آيين حق و هدايت بشريت به سوي صراط مستقيم ، با رشادت و شجاعت در معركه هاي آزادي بخش اسلامي حضور يافتند، و در راه حق جهاد كرد و اندوهي را كه از تضييع حق پدرش به دل داشت ، به خاطر نشر حقايق اسلامي و حفظ وحدت كلمه مسلمانان ، از آن چشم پوشيد، اضافه بر اين ، خود حضور مبارك آن حضرت در ميان سپاه اسلام باعث تقويت روحيّه جان بازي مسلمانان گرديد.

2 - اهمال يا چشم پوشي مورّخان در مورد بعضي از حقايق تاريخي ، دليلي برتشكيك يا عدم اثبات آن نمي باشد، و علي الاخص در مسائلي كه به زندگي پرافتخار ائمه اطهار (ع) ارتباط دارد. ائمه كه سراسر زندگي شان مبارزه و فداكاري در راه اسلام بوده است .

و شايان ذكر است كه مورّخان و دانشمندان برادران اهل تسنّن ابعاد با عظمت امام حسين (ع) را خوب درك نموده اند و بهترين كتاب ها را در باره شخصيت والاي ايشان نوشتند، زيرا نويسندگان شيعي بيشتر به بعد عاطفي قيام عاشورا توجّه كرده اند كه ساير ابعاد را تحت الشعاع خود قرار داده است . اينك صفحاتي و برگ هايي درخشنده از تاريخ سراسر مبارزه امام حسين (ع) .