امام حسين (ع) در حركت خود به دو نكته مهم اشاره فرمود:

1ـ «اُرِيدُ اَن ْ آمرِ بِالمَعْرُوف وَ انهي عَن ِ المنكر؛ مي خواهم براي اصلاح جامعه امر به معروف و نهي از منكر نمايم ».

2ـ «و اسير بسيرة جدّي و ابي علي ابن ابيطالب ؛ به سبك و روش جدم پيامبراكرم (ص) و پدرم علي (ع) عمل مي كنم . تأكيد بر سيره پيامبر(ص) تضمين كننده سلامت راه و برخورد با كساني بود كه تحت عنوان دين از حقيقت دين فاصله و در ضلالت مهلك تحريف و بدعت قرار گرفته بودند.

عنصر امر به معروف و نهي از منكر نيز به دو ركن مهم جامعه توجه داشت :

1ـ حكومت ؛

2ـ مردم و افراد جامعه آن زمان .

در حقيقت طرح امر به معروف و نهي از منكر امام ، جنبه اجتماعي و حكومتي داشت ، گرچه در برخورد با افراد مطرح آن زمان حقايقي از دين و جامعه را بيان مي فرمود.اما اگر به زواياي سخن و كلام امام (ع) خوب توجه شود، در مي يابيم كه انگيزه امام (ع) اصلاح امور جامعه و حكومت بوده است . امام حسين (ع) درصدد دعوت به معروف ؛ يعني دعوت به دين خدا و پذيرش حاكم عادل و امام مسلمين بود. معروف فراموش شده در آن زمان ، امامت بحق مسلمين بوده و امام (ع) بارها افراد جامعه را به همراهي و توجه به خود دعوت نمود، اما مردم با كج فهمي ، از پذيرش و درك دعوت به حق سرباز زدند و گران بهاترين معروف الهي را در مسير حق ، تنها و بي ياور گذاشتند.