قلمرو روش الگويي از چند جهت قابل بحث است :

1ـ به لحاظ محيط تربيتي .

2ـ به لحاظ كثرت و تعدد الگوها.

3ـ به لحاظ رايج بودن آن در سرتاسر زندگي انسان .

اين سه جهت به هم پيوند خورده اند و نمي توان به راحتي آن سه را از يك ديگر تفكيك كرد. توضيح اين كه روش الگويي بر خلاف برخي روش ها - كه در محيط يا مقطع سني خاصي كاربرد دارند - عموميت دارد و در محيط ها و مقاطع سني مختلف قابل استفاده و ثمر بخش است و به دليل همين وسعت دامنه كاربرد از اهميت ويژه اي برخوردار است .

بخش مهمي از آنچه فرد ياد مي گيرد، از طريق تقليد يا الگوبرداري به دست مي آيد.

چالش ميان حق و باطل در همه محيط ها وجود دارد و هر جايي كه حتي باشد آن روي سكه اش باطلي است . از سويي ديگر الگوهاي متعدد و زيادي كه به صورت هاي منفي و مثبت به آن پديده ستم و ستم گري پاسخ هاي متفاوتي داده اند وجود دارند، نظير كساني كه تسليم شدند و در برابر بيداد بني اميه سر فرو آوردند و كساني كه چون سرو قامتان ايستادند و از آن بادها نلرزيدند.

امام حسين (ع) عالي ترين اسوه و الگو براي بشريت است كه تمام نيازهاي كمال خواهي بشريت را يك جا پاسخ مي دهد. حضرتش با اين فرمايش «لكم في أسوة » خويشتن را اسوه و مقتداي بشريت خواند. فرياد به بلنداي تاريخش هم چنان طنين انداز است هنگامي كه سروش «هيهات منا الذلة » را سرود و لرزه بر اندام تاريخ سياه ستم انداخت و در ديباچه دفتر مجاهدان مشق جهاد نگاشت و در محراب حرب با وضوي خون به نماز عزت ايستاد و او مقتداي مجاهدان و نمازگزاران عزت مند و عزت مدار است .