بازگشت

استقامت و صبر


در لهوف آمده است : امام حسين (ع) هنگام حركت از مكه معظمه ، در بين جمعيت ايستاد و فرمود:

«الحمد لله و ماشاء الله و لا قوة الاّ بالله، و صلي الله علي رسوله خط الموت علي ولد آدم مخط القلادة علي جيد الفتاة و ما اولهني الي اسلافي اشتياق يعقوب الي يوسف وخيّر لي مصرع انا لا قيه كانّي باوصالي تقطعها عسلان الفلاة بين النواويس وكربلا، فيملأن مني اكراشا جوفا و اجربة سغبا لا محيص عن يوم خط ّ بالقلم رضي الله رضانا اهل البيت نصبر علي بلائه ويوّفينا اجور الصابرين لن تشذّ عن رسول الله لحمته بل هي مجموعة له في حضيرة القدس تقربهم عينه و ينجزبهم وعده الا و من كان فينا باذلا مهجته موطنا علي لقاء الله نفسه فليرحل معنا فاني راحل مصبحاً ان شاء الله تعالي ؛

سپاس از آن خداوند است آنچه را كه بخواهد انجام خواهد شد و هيچ قوه و نيرويي جز به وسيله خدا نيست ، و درود خدا بر رسول او. مرگ بر همه انسان ها لازم شده ، همچون گردن بند بر گردن دختر جوان و چه بسيار مرا به ديدن گذشتگان خود مشتاق نموده ، مانند اشتياق يعقوب به ديدار يوسف و براي من برگزيده شده زميني كه در آن كشته خواهم شدكه به آن خواهم رسيد؛ گويا مي بينم كه گرگ هاي بيابان ميان نواويس و كربلا، اعضاي بدنم را پاره پاره كرده تا كه شكم هاي گرسنه خود را سير نموده و انبان هاي خالي خود را پرنمايند. از روزي كه با قلم قدرت نوشته شده ، مفرّي نيست . خشنودي خدا خشنودي ما اهل بيت است . بر بلاي او شكيباييم و اوست كه بر صبرمان پاداش مي دهد، هرگز قرابت از رسول خدا جدا نمي شود، او كه به منزله پود جامه به آن حضرت پيوسته است .

بلكه همه در بهشت در حضور او خواهند بود، زيرا آنها نور چشم پيامبر و وسيله تحقق يافتن و عينيت پيدا كردن وعده هاي اويند. آگاه باشيد هر كه در راه ما آماده جانبازي است و از شهادت و ملاقات خداوند خشنود است پس بايد كه با ما كوچ كند، چون - اگر خدا بخواهد - صبح فردا من كوچ خواهم كرد.»