به طور مسلم ، در حركت ها و نهضت ها، انگيزه و هدف لازم و ضروري است ، چون هر عاقلي در افعال ارادي خود، ابتدا غرض و هدف را در نظر مي گيرد، و گرنه عبث و لغو خواهد بود. اما هدف و انگيزه مردم در مبارزات مختلف است ؛

گاهي مبارزه براي رسيدن به مقام است و گاهي ، براي زياد كردن آب ، خاك ، مال و ثروت است .

ولي در مبارزه هاي اولياي خدا، جز خدا و رضايت و نصرت الهي چيز ديگري تصورنخواهد شد. بنابراين ، تنها هدف و انگيزه اي كه مي توان در مبارزات ائمه هدي :بالاخص ابا عبدالله الحسين (ع) تصور كرد، همانا ترويج دين و نصرت خدا و گسترش عدالت و بر چيدن ظلم و فساد است .

همين تقدس هدف ، يكي از عوامل بقا و تداوم عظمت آن نهضت و مبارزه است ،لكن حفظ آن ، به مقتضاي عصر و زمان مختلف مي باشد. امام خميني ؛ مي گويد: «چون ما به تاريخ نگاه مي كنيم ، تحولاتي كه پيدا شده است در اسلام و مسلمين ، هر جا كه قوت ايمان در كار بود و مردم و مسلمين به قوت ايمان حركت مي كردند نصر با آنها همراه بوده است ، و هر وقتي براي رسيدن به مال و آمال دنيايي بوده ، نصر و پيروزي به طور كلي يا به صورت مدوام از آنها فرار مي كرده است ».

امام حسين (ع) فلسفه قيام و نهضت خود را چنين بيان مي فرمايد: «قيام من به خواهش هواي نفس و دنياطلبي نيست ، بلكه براي احياي سيره رسول الله (ص) و علي ّ مرتضي (ع) است و مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر را زنده كنم .

در كتاب حضور، آمده است : «از زمان پيغمبر (ص) و بعد از رحلت آن حضرت دست هاي مرموزي بر اساس انگيزه هاي و اهداف شيطاني به كار افتاد و عمال مزدوري به كار گماشته شدند، تا نگذارند سيره رسول خدا (ص) بدون پيرايه و فارغ از حب ّ و بغض هاي شخصي و گروهي به رشته تحرير در آيد. آنان هر نكته اي را كه به ضرر خود مي ديدند، حذف كرده و يا واژگون جلوه مي دادند و از طرفي نيز، داستان هاي بي پايه و اساس را به نفع خود ساخته و منتشر مي كردند. اينها بود كه باعث انحراف در سيره رسول خدا (ص) وعلت به وجود آمدن كينه و عداوت نسبت به خاندان پيغمبر مي گرديد و هيچ راه حل ّ واصلاح به نظر نمي آمد، مگر همان تشخيص امام حسين (ع) كه راه حلي ّ جز شهادت وقيام نمي ديد. عاشورا در حقيقت الگو و سرمشق زندگي براي دست يابي به حيات طيّبه الهي است .