فلسفه نهضت عاشورا با نفي حكومت جور و ستم گره خورده . امام حسين هر زمان كه فرصت مي يافت مردم را به حكومت جبار و ظالم بني اميه آگاه مي نمود و آزادگي انسان را در پناه عدالت و حكومت عادل مي دانست . امام حسين در پاسخ به «عمر أطرف » كه او را دعوت به صلح و سازش با طغيانگر وقت يزيد مي نمود چنين فرمود: «جد بزرگوارم رسول خدا(ص) به كشته شدنم خبر داده ، به خدا قسم هرگز از خويشتن پستي و ذلت نشان نمي دهم ».

در مدينه پس از گفت و گوي طولاني با برادر خود محمد حنفيه فرمود:

«برادرم ، اگر بر روي زمين هيچ پناهگاه و اميدي برايم نباشد باز هم هرگز با يزيد بيعت نمي كنم ».

امام در پاسخ قيس ابن اشعث كه او را دعوت به بيعت با يزيد مي كرد چنين مي فرمايد: «نه ، هرگز، قسم به خداوند متعال دستم را همانند فرد ذليل به دست آنان نخواهم داد و همانند بردگان راه فرار پيش نمي گيرم . پناه و ملجأ من تنها خداوند متعال مي باشد».

امام حسين (ع) نه تنها زندگي تحت لواي حكومت ظالم را روا نمي دارد، بلكه درچنين نظامي براي مؤمنان آرزوي مرگ مي كند، ايشان مي فرمايد:

«مي بينيد حوادث روزگار بر ما وارد شده است ، چهره دنيا دگرگون گشته و رو به زشتي نهاده است و نيكي ها و فضائل روز به روز از دنيا رخت برمي بندد و از خوبي ها جز ته مانده اندكي باقي نمانده است . چراگاه زندگي همچون مرتعي وحشت انگيز شده است ،مگر نمي بينيد كه به حق رفتار نمي شود و از باطل جلوگيري به عمل نمي آيد. با چنين اوضاع و در چنين شرايطي افراد با ايمان بايد كه بر راه حق بوده رغبت به ملاقات پروردگارخويشتن داشته باشند».