خدا در قرآن از پيامبري به نام اسماعيل ياد مي كند كه در وعده هايش سخت دقت داشت [1] و اين پيامبر ديگري جز اسماعيل فرزند ابراهيم است.

اين انسان وارسته، به سوي مردمي مبعوث گشت تا آنان را هدايت كند، اما ستمكاران آن سامان او را بازداشت كرده و زير شكنجه گرفتند و پوست چهره اش را كندند و خداوند عذاب خويش را به وسيه ي فرشته اي بر آنان فروفرستاد.

آن پيامبر بزرگ مي گفت: «در فداكاري حسين عليه السلام براي من اسوه و الگو است.» [2] .

و او در تحمل آن هم شكنجه و فشار براي خدا، الگويش حسين عليه السلام بود.آري! پدرم و مادرم فداي بزرگ مردي باد كه همه ي پوست و گوشت بدنش را با تير و شمشير و نيزه هاي بيداد كندند و پيوندهاي وجودش را بريدند، كه خود آن حضرت در اين مورد فرمود:

«... كاني بأوصالي يتقطعها عسلان الفلوات....» [3] .

گويي مي نگرم كه درندگان اين دشت، پيوندهاي وجودم را از همه مي گسلند و پاره پاره مي كنند.