با مطالعه ي بسيار دريافتم كه آفت حبط و تباه شدن اعمال شايسته، دامنگير كارهاي فرد مي شود.كارهايي نظير نماز، روزه، صدقه، جهاد و حج؛ اما در پرتو وسايل و راه هاي نجات بخش حسيني، كارها و پاداش هاي بزرگي براي فرد نوشته مي شود كه اينها از كارهاي انجام شده او نيست كه آفت حبط به سوي آنها راه يابد.اين مطلب در روايات مختلف، از جمله روايات پاداش زيارت آن حضرت، آمده است كه:

«براي زائر امام حسين عليه السلام پاداش يك حج از حج هاي پيامبر نوشته مي شود.» [1] .

و روشن است كه حج انجام شده به وسيله ي پيامبر، از كارهاي فردي عادي نيست كه دچار حبط گردد و افزون بر آن، عمل پيامبر واقعيتي است قطعي و جاودانه و آفت ناپذير.

و از عجيب ترين اين روايات در اين مورد، روايت امام صادق عليه السلام است، كه فرمود: «روزي حسين عليه السلام بر دامان پيامبر بود و آن حضرت او را به بازي سرگرم ساخته، مي خندانيد.عايشه كه اين منظره را تماشا مي كرد گفت: چقدر به اين كودك محبت مي ورزي؟

پيامبر فرمود: چگونه محبت نثارش نسازم و به او نبالم، با اينكه او ميوه ي دل و نور ديده و گل خوشبوي زندگي من است، اما گروهي از مدعيان مسلماني او را شهيد خواهند ساخت و كسي كه او را پس از شهادت زيارت كند، خداوند برايش پاداش يك حج از حج هاي مرا خواهد نوشت.

عايشه شگفت زده پرسيد: يك حج از حج هاي شما را؟

فرمود: آري! بلكه دو حج از حج هاي مرا.

پرسيد: دو حج؟!

فرمود: بلكه چهار حج و همين گونه چند برابر ساخت تا به نود حج كه در عمر پربارش انجام داده بود، رسانيد.» [2] .