بنا به مدعا و فرضيه نوشتار از آنجا كه امام حسين (ع) نيز مصلحي ديني است، حركت و قيامش بر مبناي «اصالت وظيفه»، كه به نتيجه توجه ندارد و بر مبناي «اصالت نتيجه» كه وظيفه در حاشيه است و يا مغفول مي ماند، قابل توجيه نيست، بلكه حركتي بينابين وظيفه و نتيجه است. در اين قسمت بحث نيز نكات چندي قابل طرح و بحث اند: