نهضت حسين عليه السلام نه تنها مهر رسوايي را به پيشاني حاكمان اموي زد، بلكه يك كار بزرگ ديگر هم كرد و آن اين كه مدعيان دينداري را كه در شرايط سخت، امامشان را ياري نمي كنند شناساند تا براي هميشه دينداران عافيت طلب نتوانند مزورانه در جبهه حسني قرار گيرند و دين خود را به رخ مسلمانان بكشند. گاهي مي گويند فلاني چون زندان رفته است خوب است. وي آيا با اين همه زنداني كه رفته است، در خط ولايت هست يا نه؟ اگر بيشتر عمرش در زندان بوده و از جهاد اسلامي زخمها به تن دارد، اكنون كه از خط ولايت جدا شده تمام زحماتش به هيچ دردي نمي خورد. زبير در اوايل اسلام در دفاع از پيابمر صلي الله عليه و آله بدنش 25 زخم برداشت، ولي شعيه مي فهمد او از زحماتش نتيجه نگرفت، چون پس از 30 سال در جنگ جمل رو در روي ولايت، يعني علي عليه السلام ايستاد و پيام كربلا اين است كه: اي مسلمانان، با اين دينداراني كه در شرايط برخورد سخت دشمن، سر خود را مي گيرند و همه ادعايشان را ناديده مي شمارند، دست مسلماني ندهيد و به آن ها اعتماد نكنيد. و گول سابقه شان را نخوريد، كه امرزو اسلام مجسم را ياري كردن شرط مسلماني است. جمله اي كه سليمان بن صرد خزايي قبل از دعوت از امام به كوفيان


گفت چه با معني بود كه: «مردم، اگر مرد كار نيستيد و بر جان خود مي ترسيد، بيهود اين مرد را نفريبيد».

در كربلا همين روحيه بود كه رسوا شد. امروز هم اگر كربلايي شد چنين روحيه اي را رسوا مي بينيد نه سياستمدار و زرنگ. اگر در جريانات سياسي گيج و بي تحليل شده ايد علتش آن است كه فرهنگ حسين عليه السلام را درست نمي شناسيد و الفباي شناختن دشمن توسط نهضت كربلا از ذهن و روح شما رفته است وگرنه شيعه اي كه حسين عليه السلام دارد و كربلا را مي شناسد، هيچ وقت در هيچ حادثه اي لرزان و بي تحليل نيست.

اگر كربلا را از زاويه اي كه مطرح شد، نگاه كنيد، هم شكست ناپذيري نهضت امام حسين عليه السلام را مي بينيد، هم حيله هاي دشمن شما را نمي ربايد. امام حسين عليه السلام شهيد شد تا حكمتي بسيار به بشريت بدهد. پس مواظب باشيد خودتان و جامعه تان را نسبت به نهضت كربلا سطحي نگه ندارند.

علت پيروزي معاويه به جهت ده سال جنگ عمر بود كه جامعه را سطحي و عمل زده كرد. اگر جامعه سطحي شد و حكمت حسين عليه السلام از ميان رفت حتما شكست خورده ايد. در عزاداري امام حسين عليه السلام نبايد وقتمان را صرف آهن ها و دهل ها و ديگ ها بكنيم. اينها فهم ما را از اين نهضت، سطحي مي كند. كنار سينه زدن و اشك ريختن براي اباعبدالله بايد حكمت حسيني را حفظ نمود. مسلم اين حكمت بدون اشك و شيدايي و عزاداري نمي شود، ولي آن حكمت و اين عزاداري اگر هر دو با هم بود ما را با حسين عليه السلام متحد مي كند.

خدايا: به حق امام حسين عليه السلام، روح ما و جامعه ما را بيش از پيش به حسين عليه السلام و كربلا نزديك بفرما.

«و السلام»