بازگشت

پيشگفتار


ابلاغ دين خدا، بيان و تفسير احكام و معارف آن، اصلي ترين وظيفه انبياء است كه به هيچ عنواني ساقط نمي شود و با توجّه به اينكه تحقق فرمان هاي الهي و ايجاد زمينه رشد و تعالي انسان ها، و برقراري عدل و دفع ظلم و شرك از طريق تشكيل حكومت امكان پذير است، حكومت خواهي از اهداف انبياء و اوصياء آنان به شمار مي رود ولي مشروط به اقبال عمومي و پذيرش دعوت از جانب مردم مي باشد. امام حسين (ع) نيز به عنوان يكي از اوصياي پيامبر (ص) در اين مسير حركت كرد. نويسنده در اين مقاله، با ذكر شواهد تاريخي تلاش كرده تا اثبات نمايد امام حسين (ع) همواره به وظيفه تشكيل حكومت توجّه داشت و در سخنراني ها و برخي جلسات، ضمن اعتراض به غاصبان حكومت و خلافت، اهل بيت را تنها شايستگان خلافت معرفي مي نمود و ضمن خودداري از بيعت با يزيد در زمان معاويه و استواري بر اين نظر پس از مرگ او، بر شايستگي و بر حق بودن خود براي تصدّي خلافت تأكيد مي كرد. حضرت در اين راستا براي به دست آوردن حكومت اقداماتي همچون خودداري از بيعت با يزيد، هجرت از مكه به مدينه، علني كردن مخالفت، دعوت مردم به تبعيت از خود، اجابت دعوت كوفيان و حركت به سوي كوفه را انجام داد و پس از پيمان شكني كوفيان و روبه رو شدن با سخت گيري سپاهيان دشمن، مرگ افتخارآميز را در برابر تسليم ذليلانه اختيار نمود.