علامه در تذكره براي احتمال تأثير، استدلال به خبر مسعدة بن صدقه و يحيي الطويل مي كند. اوّلي را كليني به سند خود از مسعدة بن صدقه به نقل از ابي عبدالله (ع) در معني فرمايش پيامبر آورده است: «إنّ أفضل الجهاد كلمة عدلٍ عند إمام جائر: قال: «هذا علي أنْ يأمره بعد معرفته و هو مع ذلك يقبل منه و إلّا فلا؛ برترين جهاد، سخن عادلانه اي است كه نزد پيشواي ستمگر گفته شود [امام در تفسير فرمايش پيامبر مي فرمايد:] به شرطي امر [به معروف ] كند كه بداند از وي مي پذيرد وگرنه واجب نيست.» [1] .

خبر دوم را نيز كليني به سند خود از يحيي الطويل به نقل از امام صادق (ع) نقل مي كند: «إنّما يأمر بالمعروف و ينهي عن المنكر مؤمنٌ فيتّعِظ أو جاهل فيعلّم فأما صاحب سوط أو سيف فلا؛ مؤمني كه پندپذير است يا جاهلي را كه آگاه مي شود، امر به معروف و نهي از منكر مي كنند، نه دارنده شلاق و شمشير را [كه موعظه در وي اثر ندارد]». [2] .