پيك جنگ
شمر خارجي [1] بكربلاء آمد اما بد آمدني زيرا قاصد جنگ و حامل تعليمات زشت و دستورهاي سختي از ابن زياد به ابن سعد بود و چون پسر سعد اين تازه وارد را رقيب و وسيله ي تهديد خود پنداشت فكر او منقلب گشته و از آن هنگام براي حب رياست و طمع بفرمانداري ري در صدد شد كه خود را از تهمت دوستي با حسين (ع) برهاند و بهمين جهت اردوگاه خود را به نزديك اردوي حسين (ع) انتقال داده و بر كناره هاي نهر علقمي منزل گزيد و درب هاي ورود به نهر را بر لشگريان حسين (ع) بسته و پاسباني شريعه را بعمرو بن حجاج واگذار كرد و بتجديد رفتاري كه معاويه در صفين نسبت به قشون اميرالمؤمنين (ع) نمود بپرداخت و براي تقرب به پسر زياد و تشبه بغلاة خوارج [2] و خشنودي پاره اي از آنان كه در لشگر او بودند و از هر گونه سوء تظاهري نسبت بامام عليه السلام خودداري ننموده و باينها هم قناعت نكرده با گروهي از خاصان خود بطرف اردوگاه حسين (ع) شتافته از
تركش تيري برون كرده و بچله ي كمان خود نهاده و بجانب اردوي حسين (ع) پرتاب نمود و چنين گفت: «در نزد امير گواهي دهيد كه من نخستين كسي بودم كه حسين را نشانه تير قرار دادم» دنيادوستان و جاه طلبانيكه حاضر بوده و وسيله اي براي نزديكي بكرسي نشينان وقت و اولياء امور مي طلبيدند موقعي بدست آورده و اردوي حسين (ع) را تيرباران ساختند حسين مجد باصحاب خود چنين خطاب فرمود: «اي صاحبان شرف و كرامت بپاخيزيد كه اين پيك هاي دشمن است كه بجانب شما آمده و اعلان جنگ ميدهند».
يعني اينان بجاي گردن نهادن بحكم كتاب خدا و سنت مصطفي (ص) بفرستادن تير و پيكان و اعلان كارزار و عدوان پيشي جسته اند و ما را در چنين حال مجالي جز خواستن مهلت و يافتن فرصت نباشد كه تا آنزمان در جديت آنها سكونتي حاصل آيد و اگر از دادن مهلت دريغ كنند ما را گزيري نيست جز آنكه پرچم دفاع براي حفظ مقدسات و حمايت از ناموس و حرمات برافرازيم و در نوميدي از صلح و سلام بتأسي از روش بزرگان گرام بپردازيم.
پاورقي
[1] شمر از خوارج نهروان بوده و بدين مناسبت او را شمر خارجي ناميده است.
[2] غلاة خوارج کساني بودند که در جنگ صفين پس از آنکه لشگريان معاويه بحيلهي عمرو بن عاص قرآنها را بر سر ني بلند ساختند حضرت امير عليهالسلام را بدست کشيدن از جنگ وادار کرده و بتحکيم مجبور ساختند و سپس با خود آنحضرت طريق دشمني پيموده و در نهروان با آن بزرگوار بجنگيدند و علي عليهالسلام آنها را بکشت و چون از دين و پيروي اميرالمؤمنين خارج شده بودند آنها را خوارج نهروان گفتند.