معاويه و تعقيبات او
معاوه و گروه او هماره دشمني علي و ياران وي را پيشنهاد خاطر ساخته و در روزگار جنگهاي بصره و صفين و نهروان كه علي (ع) در همه آنها فاتح شده بود آنچه شد و اين پيكارها براي معاويه جز كينه نيفزود بلكه موجد دشمنيهاي پي در پي ديگري گرديد
معاويه بمكر و حيله خود را معروف بحلم و بردباري ساخته ولي درباره ي علي (ع) و خاصان او حليم نبود و چون در سال 40 هجري اميرالمؤمنين در محراب عبادت و بحال سجود با شمشير پسر ملجم خارجي بعالم شهود رو نمود و اين شبح هولناك كه در خواب و خلوت معاويه را دچار بيم و خشيت داشت از پيش چشمان او دور شد از اين مرگ جانكاه عزم و اراده ي پسر ابوسفيان استوار گشته و بيشتر از مردمانيكه تا علي زنده بود مرهون صفات سجيه و علوم عاليه ي او بوده و يا از بيم صوت و صلابت و صيت شجاعت و سماحت او مطيع و منقاد وي شده بودند بسمت معاويه رو نموده و بدور او گرد آمدند چه تا علي حيات داشت در اثر اخبار مشهوره و زيادي كه از پيغمبر (ص) درباره ي علي شنيده بودند و با آنچه درباره ي غير او از آنحضرت رسيده بود قابل مقايسه نبود و همچنين خدماتي كه علي (ع) باسلام نموده مجال گفتگو و انكار براي كسي باقي
نميگذاشت و طول مدت حكومت معاويه و بازارگرمي مأمورين فعال و بخشش امواليكه مي نمود در مردم مؤثر نبود ولي بمحض رحلت علي (ع) مانع مفقود و مقتضي موجود و معاويه به پيشرفت مقاصد خويش كاميات گرديد عوامل نامبرده و غير آنها دائره ي نفوذ را بر حسن بن علي عليهماالسلام پسر و جانشين آن بزرگوار تنگ و بر عكس ميدان جولان را بر معاويه و حزب او گشاده ساخت و پس از وفات علي (ع) در صدد كشيدن انتقام برآمده سب او را در منابر و معابر و زبانها و كتابها امر داد و براي محو آثار مجد و جلالت بني هاشم دشنام برئيس و بزرگ آنها را وسيله ي حيله قرار داد چنانكه ابن عباس (رض) گفت: «انهم يريدون بسب علي سب رسول الله (ص) - يعني اين جماعت بدشنام علي مقصودشان دشنام برسول خدا (ص) است» و باينهم اكتفا و قناعت نكرده خاصان علي را بانواع قهر و بخورانيدن زهر از بين برده و ميگفت: «ان لله جنودا من عسل - يعني خداوند را لشكري از عسل بسم آميخته براي دشمنان خود ميباشد» [1] .
خلاصه آنكه فقط دامنه ي حلم معاويه بطرف اصحاب علي (ع) و پسرانش گسترده نشد بلكه آتش خشم او هر روزه افزونتر و بالاخره زهر جانگزائي براي همخوابه ي امام حسن سبط (ع) فرستاده و بفريب وعده ي زناشوئي با يزيد او را وادار بكشتن دومين امام نمود.
پاورقي
[1] اشاره بکشتن مالک اشتر که با عسل مسموم کرد و به حيله او را بکشت.