از حميد بن مسلم، كه در واقعه ي كربلا حضور داشته، نقل شده است كه: والله ما رأيت مكثورا قط قد قتل ولده و اهل بيته و اصحابه اربط جأشا و امضي جنانا منه، عليه السلام،، ان كانت الرجالة لتشد عليه فيشد عليها بسيفه فتنكشف عن يمينه و شماله انكشاف المعزي اذا شد فيها الذئب؛ [1]


به خدا هرگز كسي را كه يكه و تنها در احاطه ي جمعيت كثيري قرار گرفته و خاندان و يارانش نيز كشته شده باشند، قوي دل تر و دليرتر و استوارتر از حسين، عليه السلام، نديدم هنگامي كه آن لشكر بر او هجوم آورد و محاصره اش مي كردند، او با شمشير به شدت بر آنها حمله مي كرد و آنان همچون گوسفندان گرگ زده از چپ و راست، پراكنده مي شدند.

راستي چه زيبا سيماي حسين بن علي، عليه السلام، را ارايه مي كند. او با ذكر قسم جلاله مي گويد: هرگز مكثوري (يعني كسي كه انبوه جمعيت و افراد كثيري او را محاصره كرده) كه داغ عزيزان و فرزندان و يارانش هم ديده باشد و قوي دل تر و ثابت قدم تر و مطمئن تر از حسين، در عمرم نديدم. او بود كه از اطراف و جوانب در محاصره قرار گرفته و داغ عزيزان متعدد هم در دل داشت و در عين حال، آنگونه مطمئن و آرام و نيرومند بود.