از شيخ توسي، اعلي الله مقامه، در كتاب مصباح نقل شده كه فرموده اند: در روز سوم ماه مبارك شعبان، جناب حسين بن علي، عليه السلام، متولد شد و توقيع شريف به سوي قاسم بن علاي همداني، وكيل حضرت امام حسن عسگري، عليه السلام، بيرون آمد كه مولاي ما حسين، عليه السلام، روز پنج شنبه سوم شعبان متولد شد، پس آن روز را روزه بگيريد و اين دعا را در آن روز بخوان:

اللهم اني اسألك بحق المولود في هذا اليوم الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته بكته السماء و من فيها و الارض و من عليها، و لما يطا لابتيها قتيل العبرة و سيد الاسرة الممدود بالنصرة يوم الكرة المعوض من قتله ان الائمة من نسله و


الشفاء في تربته و الفوز معه أوبته و الاوصياء من عترته بعد قائمهم و غيبته حتي يذركوا الاوتار و يثاروا و يرضوا الجبار و يكونوا خير أنصار صلي الله عليهم مع اختلاف الليل و النهار...؛

بار خدايا من جدا از تو درخواست مي كنم به حق مولود امروز كه پيش از چشم به دنيا گشودنش و قبل از ولادتش خبر شهادتش داده شد و آسمان و آسمانيان و زمين و زمينيان بر او گريه كرد و حال آنكه هنوز قدم به عرصه ي دو ريگزار در مدينه نگذاشته بود و راه نمي رفت، كشته ي اشك روان و آقاي طايفه يا بزرگ عالم، مدد شده با وعده ي پيروزي در روز ظهور دولت اسلام، آنكه به جاي شهادتش خداوند، امامان و پيشوايان را از نسل او قرار داد و شفا را تربتش مقرر داشت و فوز و رستگاري با او در روز بازگشت مجددش - در رجعت - و بازگشت اوصيا و جانشينان از عترت او بعد از امام زمان و غيبت او خواهد بود تا انتقامها كشتند و خونها را بگيرند و خداي جبار را خشنود سازند و بهترين ياوران دين خدا باشند. درود بر آنان همراه رفت و آمد شب و روز....

كلمات زيباي حضرت عسگري، عليه السلام، را در اين دعاي شريف، سيماي زيبا و پرشكوه امام حسين، عليه السلام، را جلوه مي دهد و نكاتي كه از اين جملات، استفاده مي شود از اين قرار است:

1 - پيش از ولادت و قبل از آنكه پا به دايره وجوه بگذارد، وعده ي شهادتش را دادند، هنوز چشم به دنيا نگشوده بود كه خبر شهادتش از


جهان بالا و عالم غيب مطرح گرديد، و اعضاي خانواده وي از اين جريان اطلاع پيدا كردند.

2 - هنوز به راه نيفتاده بود و قدوم مباركش به دو ريگزار دو طرف مدينه نرسيده بود كه آسمانها و اهل آن و زمين و اهل آن در سوگ او گريه كرده و اظهار درد و رنج و الم نمودند.

آري، تازه ولادت يافته بود كه خبر شهادتش دهان به دهان مي گشت و فرشتگان عالم بالا براي تبريك و تسليت مي آمدند.

3 - او كشته ي اشك است؛ نام و ذكر مصايب او موجب گريه مي باشد. و در روايتي از خود آن حضرت نقل شده است كه أنا قتيل العبرة لايذكرني مؤمن الابكي؛ من كشته گريه ام، هيچ مؤمني ياد من نمي كند جز اينكه گريان خواهد گرديد.

و اين مطلب از خصوصيات و امتيازات امام حسين، عليه السلام، است و براي ديگري نيست؛ خداي تعالي اين اثر را براي نام امام حسين و ياد او قرار داده كه گريه آور مي باشد و حتي امامان معصوم ديگر نيز اين چنين نيستند. عواطف پاك و احساسات لطيف علاقه مندان به اهل بيت، با استماع نام حسين متأثر و جريحه دار مي گردد.

4 - امام حسين سيد طايفه و آقاي مردم است، مردم مسلمان خصوصا شيعيان آل علي، بهترين آقا، پيشوا و بزرگ را دارند و او امام حسين، عليه السلام، است؛ خلاصه او آقاي قبيله يا بزرگ دنياست.


5 - بزرگواري كه در روز رجعت، ظفر و نصرت پايدار خواهد يافت؛ روزي كه ائمه و امام حسين براي مرتبه ي دوم به دنيا بيايند، معلوم مي شود كه چه شوكت و جاه و جلالي براي او خواهد بود و چه نصرت و ظفر مستمر و پايداري را خداوند، براي او قرار خواهد داد.

6 - او شهادت را پذيرفت و در عوض اين امر عظيم و رسالت خطير، خداوند، چند چيز به او عطا فرمود:

الف: امامان معصوم، همه از نسل پاك اويند. آن بزرگوار پدر نه امام بزرگوار است و از جمله مهدي آل محمد، عليه السلام، از نسل اوست.

ب: شفا در تربت اوست؛ راستي شگفت انگيز است كه خدا در خاك قبر امام حسين، شفا قرار داده است. حال اگر مقصود شفاي دردهاي درون و باطني باشد كه بسيار واضح است، زيرا خاك قبر حسين خاك وفا، صفا، ايثار، گذشت از دنيا، دلدادگي به خدا و نفي ماسوي الله است.

بنابراين اگر كسي به وسيله اين معجون الهي، از ذمايم و اخلاق رذيله رها شود و از اين داروي شفابخش، براي نجات و رهايي از بديها و فسادها و كمبودهاي اخلاقي، استمداد كند و الهام بگيرد، امري طبيعي است و از مسير معقول، وارد شده و استفاده كرده است.

ولي از ظاهر عبارات برمي آيد كه در تربت امام حسين، شفاي امراض جسماني نيز خواهد بود و در اين باب، داستانها و اخباري


رسيده است.

ج: رستگاري و خوشبختي با آن بزرگوار است در روزي كه او و جانشينان از عترت او به دنيا بازگردند كه اين بعد از غيبت و قيام قائم آل محمد، عليه السلام، خواهد بود.

در روايتي راجع به شهادت امام حسين و و چيزهايي كه خدا در عوض شهادت به او داده چنين آمده است: محمد بن مسلم گويد: شنيدم امام باقر و امام صادق مي فرمودند: تحقيقا خداوند، به جاي شهادت امام حسين، امامت را در ذريه ي او و شفا را در تربت او و اجابت دعا را در نزد قبر او قرار داد و ايام زاير امام حسين و رفتن و برگشتن را از عمر او محسوب نخواهد داشت. [1] .

بنابراين در عبارت دعاي شريف كه محل بحث است، فوز و رستگاري بزرگ، رجوع به آن بزرگوار در ايام رجعت ذكر شده بود كه در اين روايت ذكر نشده و در روايت شريفه دو مطلب آمده كه در عبارت دعا ذكر نشده است؛ يكي اجابت دعا در نزد قبر مطهر امام حسين، عليه السلام، و ديگري ايام سفر زاير امام حسين از عمر او محسوب نخواهد شد. و دو مطلب در هر دو مورد ذكر شده است؛ يكي آنكه امامان از نسل و ذريه ي امام حسين اند و دگري شفا در تربت آن


بزرگوار است. و اگر هر دو عبارت را كنار هم بگذاريم و جمع كنيم، روي هم رفته پنج چيز را خداوند، به عوض شهادت امام حسين، به آن بزرگوار عطا كرده است:

الف: امامت را در نسل او قرار داد.

ب: شفا را در تربت مقدس او مقرر داشت.

ج: دعا را در تحت قبه ي امام حسين و نزد قبر شريفش مستجاب مي فرمايد.

د: دوران سفر زيارت آن حضرت، به حساب عمر او نمي آيد.

ه: فوز و رستگاري در آمدن با آن حضرت و اوصياي او در عالم رجعت است. آن روز دلدادگان امام حسين مي آيند و در حركت انتقام گيري از خون حسين، عليه السلام، شركت مي كنند و بهترين انصار خواهند بود.