علي بن مهزيار مي گويد: به حضرت ابي جعفر (جواد)، عليه السلام، عرض كردم: جانم فدايت، زيارت حضرت رضا افضل است يا زيارت ابي عبدالله الحسين (عليهماالسلام)؟ فرمود: زيارت پدرم افضل است. و ذلك ان اباعبدالله عليه السلام يزوره كل الناس و أبي لايزوره الا الخواص من الشيعة؛ [1] و اين بدان جهت است كه اباعبدالله الحسين، عليه السلام، را همه ي مردم زيارت مي كنند، ولي پدرم را زيارت نمي كند مگر خواص از شيعه.

وجهه ي اين كلام شريف، هر چند متوجه حضرت رضا و اهميت و افضل بودن [2] ثواب زيارت آن حضرت است، ولي از اين نقطه نظر،


مورد استفاده ي ماست كه حضرت جواد مي فرمايد: همه ي مردم به زيارت حسين مي روند، ولي حضرت رضا را گروهي خاص زيارت مي كنند و آنان خواص شيعه مي باشند كه همه ي ائمه ي طاهرين را پذيرفته باشند.

آري، امام حسين گويا مورد اتفاق همگان است. تمام طوايف مختلف شيعه در امامت آن حضرت متفقند، لذا همگي او را زيارت مي كنند و حتي ا هل سنت - غير از نواصب - به آن حضرت علاقه مندند و اقرار به محبت خاص رسول خدا نسبت به او دارند و از اين رو آنان نيز حسين را زيارت مي كنند. حضرت سيدالشهدا مورد علاقه و محبت طوايف كفار، يهود، نصاري و حتي هندوهاي بت پرست نيز مي باشد و در ميان آنان دلدادگان و عاشقان فراوان دارد؛ سخنان زيادي از آنان در ستايش از مقام والاي حسين، عليه السلام، و اظهار علاقه نسبت به امام حسين نقل شده و احيانا عشق سوزان خود را به آن حضرت با اعمال و برنامه هاي خارق العاده، مثل رفتن در آتش به نام آن بزرگوار، ابراز مي دارند.

و اين جانب خود در شهر لاهه ي كشور هلند، يك نفر زردشتي ايراني را ديدم كه در شب تاسوعا و عاشورا در مجلس سوگواري حضرت امام حسين شركت كرده بود و به طور صريح مي گفت من به حضرت ابي الفضل و امام حسين بسيار اعتقاد و علاقه دارم. بالاخره امام حسين در ميان عموم طبقات مردم و در ميان ملل و نحل عالم، مورد محبت و علاقه است و عاشقان فراوان و بي شمار دارد.