ابن قولويه نقل كرده كه حضرت موسي بن جعفر، عليه السلام، فرمودند: ادني ما يثاب بن زائر الحسين، عليه السلام، بشط الفرات اذا عرف بحقه و حرمته و ولايته ان يغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر؛ [1] كمترين چيزي كه به عنوان اجر و ثواب به زيارت كننده ي حسين در كنار شط فرات داده مي شود، هنگامي كه عارف به حق او و حرمت او و ولايت او باشد، اين است كه گناهان گذشته و آينده ي او آمرزيده شود.

سيماي مقدس امام حسين - در اين كلام مبارك


حضرت كاظم، عليه السلام، كاملا متجلي است زيرا مي فرمايد كمترين ثوابي كه به زائر حسين در كنار شط فرات داده مي شود اين است كه گناهان گذشته و آينده ي او مورد غفران الهي قرار خواهد گرفت و مهم تعبير امام، عليه السلام، به كلمه (ادني) است، اشاره به اينكه چه بسا ثوابهاي بزرگ و بالاتر را خداي تعالي مقرر بدارد ولي آنچه كه ذكر شد، كمترين مرحله اجر و ثواب اين عمل مبارك است، البته در صورتي كه زيارت كننده عارف و شناساي به حق و حرمت و امامت آن بزرگوار باشد.

كسي كه امام حسين را صاحب حق عظيم برخود و بر همه ي افراد جامعه بداند، احترام خاص، مقام والا و شأن رفيع آن پيشواي بزرگ انساني را شناخته و مراعات نمايد و آن حضرت را به عنوان امام و رهبر الهي خود بشناسد و طاعت او را فرض، لازم و واجب بداند، و در همه ي امور به آن بزرگوار اقتدا نمايد، چنين كسي مشمول آن همه ي الطاف الهي قرار گرفته و از غفران الهي بهرمند خواهد گرديد.

و بالاخره از چند نقطه نظر روايت مزبور براي بحث ما مفيد است:

1 - اينكه حضرت امام حسين حقوق و احترامات خاصي دارد، چنانكه داراي مقام ولايت است.

2 - شناختن اين مقامات عالي و مدارج رفيع و والا لازم است و در


بالا بردن ارزش و اعتبار عمل آدمي نقش مهمي را ايفا مي كند.

3 - كمترين پاداش زيارت مقرون به اين عرفان، آمرزش مجموعه ي ذنوب و گناهان آدمي از گذشته و آينده است. و لابد مراحلي هم دارد كه قابل وصف نيست و خداوند، بدان آگاه است.