شاللهم اني أشهد انه وليك و ابن وليك و صفيك و ابن صفيك الفائز بكرامتك اكرمته بالشهادة و حبوته بالسعادة و اجتبيته بطيب الولادة و جعلته سيدا من السادة و قائدا من القادة و ذائدا من الذادة و اعطيته مواريث الانبياء و جعلته حجة علي خلقك من الأوصياء فاعذر في الدعاء و منح النصح و بذل مهجته فيك ليستنفذ عبادك من الجهالة و حيرة الضلالة... [1] .

شيخ توسي، اعلي الله مقامي، از صفوان جمال نقل كرده كه گفت: حضرت صادق، عليه السلام، به من فرمود: در اربعين، حضرت سيدالشهدا، عليه السلام، را به هنگامي كه روز بالا آمده باشد زيارت مي كني و مي گويي: السلام علي ولي الله و حبيبه.

عبارات فوق، جزء همان زيارت اربعين است كه حضرت


صادق، عليه السلام، به صفوان، تعليم كرده اند؛

بار خدايا من شهادت مي دهم كه حسين، عليه السلام، ولي تو و فرزند ولي توست و برگزيده ي تو و فرزند برگزيده ي توست، او را با فيض شهادت گرامي داشتي و مورد عطاي خود قرار داده، سعادتمندش كردي و او را با پاكيزگي ولادت، انتخاب و اختيار نمودي و او را آقايي از آقايان، و رهبري از رهبران و دفاع كننده اي از دفع كنندگان، قرار دادي و مواريث انبيا را به او عطا فرمودي، وي را حجتي بر خلق خود از ميان اوصيا قرار دادي. پس او در اتمام حجت، رفع هر گونه عذري را از بندگان نموده، و نصيحت و خيرخواهي درباره مردم را از سر عطوفت و مهرباني انجام داد و خون قلب خود را در راه تو بذل كرد تا بندگان تو را از گمراهي و سرگرداني جهالت نجات بخشد...

اين كلمات مهيج، در ارايه و نشان دادن سيماي مبارك حضرت اباعبدالله الحسين، عليه السلام، اثر خاصي دارد و عناوين و امتيازاتي را كه حضرت صادق، عليه السلام، براي آن بزرگوار برشمرده از اين قرار است:

1 - امام حسين ولي خدا و فرزند ولي خدا بود كه همگان در شب و روز، شهادت به ولايت او مي دهند.

2 - او انتخاب شده ي خداوند از ميان بندگان بود؛ چونان پدرش علي بن ابي طالب، عليه السلام، كه او نيز صفي خدا بود.

3 - او فوز و رستگاري به كرامت الهي پيدا كرد. و راستي چه كسي


مانند امام حسين، مورد اكرام و بزرگداشت ذات اقدس خداوند، قرار گرفته است، حتي خاك قبر شريفش مورد اكرام و بزرگداشت الهي است.

4 - وي با شهادت، مورد تكريم ويژه خداوند متعال، واقع شد و شهادت، او را در ميان همه ي مردم، ممتاز ساخته است.

5 - خداوند لطف خود را شامل حال وي كرده، او را سعادتمند گردانيد.

راستي چه لطفي از الطاف الهي درباره ي انسان، مانند سعادتمندي او است؟!

و چه سعادت و خوشبختي اي، خدا به حضرت حسين بن علي، عليه السلام، داد كه او را زبانزد خاص و عام قرار داده، مورد غبطه ي اهل سعادت واقع شد و حتي دشمنانش زبان به مدح و ستايش وي گشودند و قاتلانش نيز نتوانستند منكر مقام والاي او بشوند.

6 - خداوند، او را آقا و بزرگي از آقايان و بزرگان قرار داد. و همه مي دانيم كه بزرگان جامعه، محمد و آل محمد، عليهم السلامند كه امام حسين، عليه السلام، در ميان آنان مي درخشد.

7 - و او را قائد و پيشوايي از پيشوايان عالم قرار داد. و چنانكه مي دانيم او امامي بزرگوار و پدر امامان معصوم و نه امام عاليقدر شيعه مي باشد.


8 - و نيز او مدافعي از مدافعان حريم دين و شريعت آسماني قرار داده و همه آگاهند كه آن بزرگوار، براي دفع دشمنان دين و مدافعه از احكام الهي، جان عزيز خود را از دست داد و اهل بيت و حرم محترمش بر سر دفاع از دين به اسارت گرفته شدند.

9 - خداوند بزرگ، مواريث انبيا را به آن بزرگوار داد.

آري، مواريث انبيا وديعه هاي الهي است كه در دست امامان معصوم، عليهم السلام، دست به دست مي گردد.

10 - او حجت الهي است كه خداوند وي را از ميان اوصيا انتخاب فرموده و حجت خود بر مردم قرار داده است.

11 - امام حسين، عليه السلام، در دعوت جامعه به سوي خدا فروگزار نكرد و تمام توانش را در اين راه بكار برد و از اين رو راه عذري براي كسي باقي نگذاشت و با وجود او احدي زبان عذر به دربار الهي ندارد زيرا آن بزرگوار در طول حياتش رهبري كرد و با فداكاري و شهادت بي نظير و جانگدارش، راه را نشان جهانيان داد و فرياد اسلام را به گوش همگان رسانيد.

12 - امام حسين در مقام نصح و خيرخواهي فروگزار نكرد و هر چه توانست و تا مرز قدرت و امكان براي نصيحت بندگان خدا، خيرخواهي درباره ي جامعه و دين خدا تلاش كرد و با يك جهان، خلوص و اخلاص در راه خير مردم و اصلاح دين و دنياي آنان، گام


برداشت.

13 - از بذل خون دل در راه خدا دريغ نكرد و روح و جان خود را فدا كرد تا بندگان خدا را از ضلالت، گمراهي و از جهل و ناداني برهاند، و به مسير صحيح و سرمنزل علم و آگاهي و مستقر هدايت، سوق دهد.