ابن قولويه نقل كرده كه محمد بن مسلم مي گويد: حضرت امام محمد باقر، عليه السلام، فرمود: ايما مؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين، عليه السلام، دمعة حتي تسيل علي خده بوأه الله بها غرفا في الجنة يسكنها احقابا؛ [1] هر مؤمني كه چشمان او براي كشته شدن حسين، عليه السلام، گريان شود، بطوري كه قطره اشكي بر گونه ي او جاري گردد، خداوند، او را در غرفه هاي بهشت، در مدتهاي بسيار طولاني - و براي ابد - جاي خواهد داد.

جايگاه والا و سيماي زيباي امام حسين در اين كلام امام باقر، عليه السلام، به خوبي تبيين و ترسيم شده است زيرا هر چند گريه بر هر انسان پاك و مؤمن پاكدلي داراي اجر و ثواب است، ولي چنين پاداش بزرگي اختصاص به گريه ي بر امام حسين، عليه السلام، دارد كه ريزش قطره اشك عارفانه و دلسوزانه اي بر آن پيشواي بزرگ انساني، كافي است كه انسان را به بهشت الهي نايل گردانيده، موجب اسكان او در


غرفه ها و طبقات بالاي بهشت گردد.

پرواضح است كه گريه بر امام حسين، عليه السلام، گريه ي بر مظلوميت عدالت و آزادي است؛ گريه بر مظلوميت تقوا، امانت و صداقت است؛ گريه بر مظلوميت انسانيت، بزرگواري و كرامت نفس انساني است؛ اين گريه، رمز نگراني و ناراحتي از ستمگري، ناپاكي، اجحاف، تعدي است؛ اين گريه نشانه ي وفاداري به اهل حق، پيروان دين و مناديان عدالت و آزادي بشمار مي رود، چنانكه نشانگر اعتراض و انكار بر ستمگران، زورگويان و حكام خيره سر و از خدا بي خبر است.