فرزدق شاعر مي گويد: در سال 60 ه. ق به حج رفتم و زمام شتر مادرم در دستم بود و مي كشيدم تا داخل حرم شدم. ناگهان حسين، عليه السلام، را ديدم كه از حرم، خارج مي شد. سلام كردم و عرض كردم: پدر و مادرم به فداي شما يابن رسول الله! چرا شتابان؛ حج نكرده، از حرم خارج مي شوي؟ فرمود: اگر بيرون نمي رفتم در حرم به


دست دشمنان مي افتادم... بعد فرمود: مردم را چگونه ديدي؟ عرض كردم: به آدمي آگاه دست يافته اي، به شما بگويم كه قلوب مردم با تو است ولي شمشير به روي شما مي كشند....

سبط ابن جوزي نقل مي كند كه حضرت فرمودند: أنا اولي من قام بنصرة دين الله و اعزاز شرعه و الجهاد في سبيله لتكون كلمة الله هي العلياء؛ [1] من سزاوارترين افراد به قيام براي ياري دين خدا و عزت دادن شرع او و جهاد در راه او مي باشم تا كلمه ي خدا بلندتر و پيروز باشد.

امام حسين، عليه السلام، در اين كلام مبارك، خود را شايسته ترين افراد براي دفاع از دين خدا مي داند. و حق همين است زيرا امام مسلمين و پيشواي معنوي و كسيكه اسلام از خانه ي او نشأت گرفته، به اطراف و جوانب عالم نفوذ پيدا كرده، البته سزاوارتر از هر كسي براي قيام در راه خدا و براي دفاع از اسلام و قرآن و حفظ حيثيات، دين است.

جملات فوق، حاكي از آن است كه وظيفه ي مقدس حضرت حسين بن علي، عليه السلام، نصرت و ياري دين خداست. آري، هنگامي كه دين در جامعه صدمه و آسيب ديد، بر همه مسلمانان بويژه مردان خدا و رجال الهي است كه بپا خيزند و دين خدا را نصرت و ياري بنمايند و نگذارند دين پرودگار، در جامعه رو به ضعف و نقصان بگذارد و در انظار، كم رنگ شود.


و از جمله وظايف ياد شده ي در اين عبارت، اعزار شرع الهي است. شريعت خداوند، امانت الهي و ناموس پرودگار است و بايد با تمام توان در اعزاز و سرفراز داشتن آن كوشيد. روزي كه احكام و قوانين خداوند، مورد هتك و بي حرمتي قرار بگيرد، و اهانت بي حرمتان متوجه آن گردد، هيچكس معذور نيست. خصوصا مسؤوليت بزرگان جامعه و علماي امت و رهبران ديني در آن شرايط، بسيار سخت و سنگين است.

سومين مطلبي را كه امام حسين در اينجا به عنوان وظيفه ي خود ذكر كرده اند جهاد در راه خداست. اگر جهاد في سبيل الله و تلاش در راه خدا و صف بندي در برابر دشمنان دين نباشد، اساس اسلام، برچيده مي شود.

بالاخره در شرايطي كه احكام و قوانين خداوند، در خطر مهاجمه ي دشمن قرار بگيرد، بايد پيروان اسلام، آماده شوند و با تمام قوا و همه ي نيروها و امكانات خود بپا خاسته، دست اعداي دين را از دامن آن كوتاه كنند، با منطق قوي و مستدل، بافته هاي نامستقيم مخالفان را پاسخ گفته، حقايق درخشان دين را به مردم برسانند، و اگر نياز به صرف مال و بذل جان و تحمل مشقتها باشد بايد دريغ ننمود، بلكه بايد از دين خدا حمايت و جانبداري كرد.

نكته بسيار مهم در اينجا، جمله ي آخر حضرت امام حسين، عليه السلام، است كه هدف كلي و اصلي از حركت عظيم و آسماني خود را در آن،


ترسيم فرموده و آن اين است: «لتكون كلمة الله هي العليا»؛ قيام براي نصرت دين، عزيز داشتن شريعت الهي و جهاد در راه خداوند، براي اينكه كلمة الله و سخن حق بلند پايه تر و برتر باشد. تمام تلاشها و كوششها و حركت هاي مردان الهي به همين كلمه بازگشت مي كند و مآل و سرانجام همه ي جنبشهاي الهي، شهادت ها و جهادها همين است كه كلمة الله حاكم، مستقر و برقرار باشد.

حركت و تلاش انبيا، اوليا، امامان معصوم، شهيدان سرافراز و جريان خونبار كربلا و امام حسين، همه براي تثبيت كلمة الله به جاي كلمه ي باطل و كلمه ي شيطان بوده است. و اين تعبير اقتباس از قرآن كريم است كه مي فرمايد: و جعل كلمة الذين كفروا السفلي و كلمة الله هي العليا. [2] .