«عمر بن سعد» پيش از حركت از كربلا به سوي كوفه، سر مقدس سالار شايستگان را به وسيله ي «خولي اصبحي» و «حميد ازدي» به سوي «عبيد» گسيل داشت و به دنبال آن، دستور داد تا سرهاي مقدس ياران شهيد آن حضرت را - كه شمارشان فراتر از هفتاد و چند سر بود - از خاك و خون شستشو دهند و آن گاه آنها را به وسيله ي «شمر»، «قيس بن اشعث» و «عمرو بن حجاج» به سوي كوفه فرستاد.

هنگامي كه سپاه شوم اموي كربلا را ترك كرد، گروهي از عشيره ي «بني اسد» - كه در آن منطقه بودند - به شهادتگاه حسين عليه السلام و يارانش شتافتند و پس از جمع آوري آن پيكرهاي پاك، بر آنها نماز خواندند و همه را در همان سرزمين مقدس و آن خاك پاك و پربركت به خاك سپردند.

هنگامي كه آورندگان سرها به كوفه نزديك شدند، امير خيانتكار استبداد به منطقه ي «نخيله» رفته بود و شبانگاه به كوفه وارد گرديد؛ به همين جهت «خولي» نتوانست در همان هنگام ورود به شهر كوفه، سر مقدس حسين را به بارگاه «عبيد» هديه كند، از اين رو آن سر مبارك را به خانه ي خود برد تا بامداد آن شب تيره، آن را به بارگاه بيداد ببرد.