«خطيب بغدادي» در تاريخ خويش و نيز «بلاذري» در تاريخ خود آورده اند كه «ابن عباس» در اين مورد گفت: پيامبر گرامي را در خواب نيمروزي، در عالم رؤيا ديدم كه به موهاي مباركش غبار غم نشسته و در دست مقدسش شيشه اي است و در آن شيشه، خوني است. پيش رفتم و گفتم: پدر و مادرم به فدايت باد اي پيامبر خدا! اين شيشه اي كه در دست داريد، چيست؟

پيامبر فرمود: اين خون فرزند گرانمايه ام، حسين است.

و نيز در همين دو تاريخ آمده است كه: اين سرخي شفق كه در سينه ي آسمان پديدار مي گردد، پيش از شهادت حسين عليه السلام نبود و پس از شهادت آن حضرت پديدار گرديد.