هنگامي كه حسين عليه السلام به شهادت رسيد، سپاه شوم اموي به تاراج پيكر مقدس او روي آورد!!

به گونه اي كه آورده اند «قيس بن اشعث» حوله ي آن حضرت را به غارت برد، و «جابر بن يزيد»، يا «اخنس بن مرثد»، عمامه ي او را از سرش ربود، و آن را به سر نهاد كه به كيفر شقاوتش ديوانه شد.

«مالك بن نسير» كلاه آن بزرگوار را به سرقت برد و آن را براي همسرش به ارمغان آورد، اما همسرش گفت: هان اي تيره بخت! آيا حسين عليه السلام را غارت كرده و لباسهاي او را از تن مباركش بيرون آورده و آنها را به خانه ام مي آوري؟ و بدينصورت درگير شدند؛ و آن عنصر سياهرو، دچار فقر و تنگدستي سختي گرديد و همانگونه بود تا مرد.

و پيراهن حسين عليه السلام را عنصر گمراهي به نام «اسحاق بن حويه» از پيكرش بيرون آورد و به كيفر كار ظالمانه اش به بيماري پيسي گرفتار شد.

پاره اي آورده اند كه او وقتي پيراهن آن حضرت را برد، در آن چيزي فراتر از يكصد و ده مورد جاي تير، نيزه و اثر شمشير يافت.

از امام صادق عليه السلام آورده اند كه فرمود: در پيراهن حسين عليه السلام سي و سه، يا سي و چهار مورد جاي شمشير يافتند. «عمر بن سعد» زره كوتاه آن حضرت را به غارت برگرفت.

و «بجدل بن سليم» براي بردن انگشتر آن آزادمرد، انگشت مباركش را بريد و نيز شمشير او را به غارت برد.

و بدين سان آن سياهرويان خشك مغز، آن پيكر ملكوتي را برهنه و عريان و غرق


در خون بر روي خاك گلرنگ شهادتگاهش رها كردند.