پس از گرد آمدن انبوهي از مردم كوفه بر گرد «مسلم» و دست بيعت سپردن آنان به دست او و اعلام ياري از حق و عدالت و آمادگي براي اصلاحات و اعلان نفرت و بيزاري از ستم و استبداد خشونت بار و پوسيده ي اموي بود كه آن حضرت اين نامه را به حسين عليه السلام نوشت:

«بسم الله الرحمن الرحيم.

اما بعد، فان الرائد لا يكذب أهله و ان جميع أهل الكوفة معك، و قد بايعني منهم ثمانية عشر ألفا، فعجل الاقبال حين تقرأ كتابي، و السلام عليك و رحمة الله و بركاته.»

بنام خداوند بخشاينده ي مهربان.

اما بعد، سالار من! سفير و پيشتاز قوم، مردم خود را نمي فريبد و حقيقت را گزارش مي كند.

سرورم! در اين شرايط حساس كه اين نامه را به سوي شما مي نگارم، تمامي مردم كوفه با شما هستند و دل در گرو عشق شما و برنامه ي اصلاحي و نجاتبخش شما دارند و تاكنون هجده هزار تن از آنان به نشان اين دوستي و وفا به سفير شما دست بيعت داده اند؛ بنابراين، پس از دريافت اين نامه به سوي كوفه بشتاب. درود و رحمت و بركت خدا بر تو باد.