هنگامي كه «عبيد» از يافتن اقامتگاه سفير حسين عليه السلام ناتوان گرديد و هشدار و تهديد او كارساز نيفتاد، برده ي خمود و جاسوس پيشه ي خود، «معقل»، را فرا خواند و - به گونه اي كه در برخي از منابع آمده است - مبلغ چهار هزار درهم به او داد و به او خاطر نشان كرد كه به كار خبرچيني و جاسوسي به سود استبداد اموي همت گمارد و در اين راه، نخست بكوشد تا با كساني كه به گونه اي با جناب «مسلم» در ارتباط هستند و مردم را به سوي او و بيعت با حسين عليه السلام فرا مي خوانند، آشنا گردد و آن گاه با ظرافت و دقت و دجالگري و شيطنت، خود را از دوستداران خاندان پيامبر و از مردم «حمص» - كه يكي از شهرهاي سوريه است - جا زند و پافشاري كند كه در انديشه ي ياري رساني به حق و عدالت و بيعت با سفير ارجمند حسين عليه السلام است و سرانجام به هر صورت ممكن، خود را به «مسلم بن عوسجه» برساند و با ظاهرسازي و عوام بازي و عبادت و نماز و نيايش رياكارانه، خود را مورد توجه او


سازد تا به وسيله ي او به اقامتگاه «مسلم» راه يابد و با آن حضرت بيعت كند و در پوشش اين دوستي و ارادت دروغين، براي جلاد اموي و دستگاه استبدادي و حكومت دوزخي او خبرچيني نمايد!!

او نيز چنين كرد و از اين راه، ضربه ي هولناكي بر پيكر آزادي و آزادگي و حقوق مردم فرود آورد و با به جان خريدن ننگ خيانت به حق و حق طلبان و اصلاحگران در دنيا، و آتش شعله ور دوزخ در سراي آخرت، بوسه بر آستانه ي بارگاه ستم زد و به پرستش آن پرداخت و به خفت آن تن سپرد.