كمك هاي بشر دوستانه آن آفتاب رحمت بر همه بيچارگان ـ اعم از زن و مرد، آشنا و غير آشنا، حتي مخالفان آن حضرت ـ شامل مي شد. اخبار و گزارش هايي از زندگي آن پيشواي مهربان در لا به لاي تاريخ، از اين واقعيت حكايت دارد. حادثه زير، يكي از اين اقدامات آن حضرت مي باشد:

هنگامي كه امام در سفر كربلا به سرزمين ثعلبيه رسيد، با يك خانواده سه نفره مسيحي برخورد نمود. خيمه ساده و بي آلايش آنان در گوشه اي از بيابان ـ كه حكايت از نهايت فقر و محروميت شان داشت ـ توجه امام را به خود جلب كرد. آن روز «قمر» (مادر خانواده) تنها بود و پسرش «وهب» به همراه عروسش (هانيه) به صحرا رفته بودند. امام حسين عليه السلام وارد خيمه شد و با مهرباني و بزرگواري تمام از «امّ وهب» جوياي حال آنان شد. قمر گفت: ما از وضع زندگي خود راضي هستيم، فقط در اين منطقه از كمبود آب رنج مي كشيم. حضرت اباعبداللّه عليه السلام او را به كنار خيمه در نزديك سنگي برد و با نيزه خود آن سنگ را از جاكند و به بركت آن حضرت، از زير سنگ آب گوارايي جاري شد. پير زن از ديدن اين منظره بسيار خوشحال شد و از امام حسين عليه السلام تشكّر نمود. هنگام خدا حافظي، حضرت اباعبداللّه عليه السلام ماجراي سفر خود را به كربلا به او توضيح داد و اضافه نمود: ما نياز به يار و ياور داريم؛ وقتي كه پسرت وهب به خيمه بازگشت، بگو به ما بپيوندد و ما را در راه دفاع از حق و مبارزه با ظلم و بيداد ياري نمايد.

بعد از رفتن امام، زن مسيحي در حيرت و تفكّر فرو رفت. عظمت، كرامت، فقيرنوازي و مهرباني آن بزرگوار، فكر و دل و جان او را تسخير نموده و تا شب كه «هانيه» و «وهب» به پيش او باز گشتند، او همچنان به شكوه و مجد و روحانيّت امام حسين عليه السلام مي انديشيد. هنگامي كه پسر و عروسش به خيمه آمدند و با كمال حيرت و ناباوري، چشمه اي گوارا و زلال را در كنار خيمه خود مشاهده كردند، از قمر ماجرا را پرسيدند. او بعد از گزارش كامل آمدن امام عليه السلام و كرامت آن حضرت، پيام امام حسين عليه السلام را نيز به پسرش ابلاغ نمود. اين خانواده مسيحي بعد از اين حادثه شيفته اخلاق، رفتار و منش كريمانه آن حضرت شدند و با قلبي سرشار از عشق و محبّت، بار سفر بسته و به دنبال كاروان حسيني عليه السلام به راه افتادند. آنان به حضور امام حسين عليه السلام رسيده، به دست آن حضرت مسلمان شدند و با كمال اشتياق به همراه قافله آن بزرگوار به كربلا آمدند. سرانجام در روز عاشورا «وهب» و «هانيه» در ركاب امام حسين عليه السلام به شهادت رسيدند و «قمر» نيز با دلاوري هاي خود از حريم امام دفاع نمود و حماسه ها آفريد.

هانيه، همسر وهب، تنها زني است كه در ميان شهداي كربلا ديده مي شود. [1] .