جبن و طمع نمي توانند وقايع جنايت آميز كربلا را توجيه كنند و كينه ي شخصي نيز اگر علاوه شود همچنين، زيرا كينه ي شخصي در كار نبوده. امام حسين هم در عاشورا فرمود: آيا حلالي را حرام و حرامي را حلال كرده ام (كه از روي عقيده با من بجنگيد) يا مالي را برده ام و خوني را ريخته ام (كه روي عداوت شخصي با من بجنگيد)؟ جبن و طمع نمي تواند مثله و تنكيل و كشتن طفل صغير و آب بستن و اسب تاختن را توجيه كند. بايد گفت در طينت امثال شمر يك نوع خبث ذاتي و كينه ي با حقي وجود داشته و با هر عمل جوانمردانه مخالف بودند.