بعد از آنكه امام حسين عليه السلام و «حر» به نينوا رسيدند و نامه ي عبيدالله رسيد كه: «اما بعد فجعجع بالحسين حتي يبلغك كتابي و يقدم عليك رسولي، فلا تنزله الا بالعراء في غير حصن و علي غير ماء» [1] زهير پيشنهاد كرد كه الآن با اينها بجنگيم. ابا عبدالله فرمود: «اني أكره ان ابدأهم بالقتال» [2] امام حسين يكي از مبادي و اصولش عدم شروع به جنگ بود. (قصه ي علي عليه السلام و كشتن كريب بن الصباح و خواندن آيه ي «الشهر الحرام بالشهر الحرام و الحرمات قصاص» [3] - لو لم تبدؤنا ما بدأناكم).

[1] [کار را بر حسين تنگ گير تا نامه‏ام به دست برسد و فرستاده‏ام نزد تو آيد، و از او جدا مشو تا اينکه او را در سرزمين خشک بي‏پناهگاه و بي‏آبي فرود آوري.].

[2] [من خوش ندارم که آغازگر جنگ با آنها باشم.].

[3] بقره / 194.