حال، وظايفي كه علماي امت دارند چيست؟ وظايفي كه عامه ي مردم و توده ي مردم دارند چيست؟ راجع به علماي امت يك سخن كلي بايد عرض كنم و آن سخن كلي اين است كه عالم نقطه ي انحرافش در اينجاست، عالم هميشه خودش را در مقابل مردم مي بيند با يك سلسله نقاط ضعف و عيبها. نقاظ ضعف روحي، اخلاقي، اجتماعي كه يك نوع بيماري در افراد است با بيماريهاي جسماني اين تفاوت را دارد كه در بيماري جسمي خود بيمار غالبا بيماري خودش را احساس مي كند و خودش دنبال معالجه است، ولي در بيماريهاي روحي آنچه كه كار را مشكل مي كند اين است كه شخص بيمار است ولي خودش نمي فهمد كه بيمار است، بلكه بر عكس آن بيماري را به عنوان سلامت مي پذيرد و به بيماري خودش علاقه دارد.نقاط ضعف روحي كه در افراد هست، چين نيست كه افراد نقاط ضعف خودشان را به عنوان نقطه ي ضعف بشناسند و قبول كنند، بلكه نقاط ضعف را نقطه ي قوت در خودشان مي دانند. ولي اين عالم است كه مي فهمد نقاط ضعف اجتماعش چيست. حال، عالم كه در مقابل نقاط ضعف اجتماع قرار مي گيرد دو حالت دارد (سر دو راهي اينجاست): گاهي با نقاط ضعف مردم مبارزه مي كند، اين را مي گويند «مصلح». مصلح يعني كسي كه با نقاط ضعف مردم مبارزه مي كند، قهرا مردم هم غالبا از او خوششان نمي آيد. ولي گاهي عالم مي بيند مبارزه كردن با نقاط ضعف مردم كار سخت و مشكلي است، ضرر دارد، منفعت نمي كند، از نقاط ضعف مردم استفاده مي كند، نه اينكه با نقاط ضعف مبارزه كند. اينجاست كه مصداق «فقيه فاجر» مي شود كه پيغمبر اكرم فرمود: آفت دين سه چيز است: يكي از آنها فقيه فاجر است. در ساير مسائل بحثي نمي كنيم، در همين مسأله ي ما نحن فيه (به قول طلبه ها)، در همين واقعه ي تاريخي عاشورا بحث مي كنيم. عامه ي مردم دو نقطه ي ضعف در موضوع عزاداري امام حسين دارند. ما با اين دو نقطه ي ضعف چه كنيم؟