پرروشن است كه بين ظواهر و مقاصد ارتباط شديدي وجود دارد و در روايت هم آمده است:

(مردم را به غير زبان يعني رفتار و كردار صادقانه خويش به سوي خوبيها دعوت كنيد).

بنا بر اين لازم است در عزاداريها به هر شكلي است صاحبان مجالس با كارگران، مستمعين شركت كنندگان و رؤساء و سايرين آنچه را اسلام واجب دانسته مثل: (انجام واجبات و ترك محرمات) و آنچه مستحب است مانند: (اخلاق فاضله، و نظافت مجالس از آلودگيها و چيزهاي تنفرآميز) كاملا رعايت كنند.

و نيز در مسير دسته ها از كارهائي كه براي عزادار زننده و احيانا خلاف شرع مي گردد مثل اينكه زنها زينت كرده و آراسته و دخترها سربرهنه شركت كنند يا اينكه خيابانها و راههاي عمومي را كثيف كنند، يا آنجاهائي كه براي آب آشاميدني معين شده آلوده سازند، خلاصه بايد يخچال و فنجان چاي و ظرفهاي غذاخوري و هر وسيله ديگري كه در عزا داري مورد استفاده قرار مي گيرد پاكيزه نگه دارند، چون امام حسين (ع) براي اسلام عزيز شهيد شد و زبان حالش چنين بود:

(اگر دين محمد (ص) استوار نمي گردد، جز به شهادت من، اي شمشيرها جانم را بستانيد).

در يكي از زيارتهاي مقدّسش مي خوانيم:

(شهادت مي دهم كه تو پاك و پاكيزه هستي و بوسيله تو شهرها و هر سرزميني كه باشي پاك مي گردد و نيز خاندانت طاهرند).

مهمترين موضوع اينكه نمازهاي اول وقت ترك نشود و مجالس و هيئتها آنقدر طولاني نشود كه نماز اول وقت تأخير بيفتد، زيرا خود امام (ع) روز عاشورا در حالت بحراني كه تير مثل باران بسوي خود و اصحابش مي باريد نماز جماعت خواند.

بديهي است كه در اين گونه محافل و مجالس لازم است تا سر حدّ امكان از كارهائي كه باعث تفرقه و خشم مي شود خودداري شود.

در قرآن كريم است: (به ريسمان خدا چنگ زنيد و متفرق نشويد) [1] .