پاسخ اين است كه در اين تحليل، مقام ثبوتي معصوم نه تنها نفي نمي شود، بلكه به جايگاه واقعي آن نشانده شده، از تصوير ناقص و تحريف شده آن نيز جلوگيري خواهد شد. در اين تحليل اين دو مقام از هم تفكيك و جداسازي مي شود و مدعي است تحليل ثبوتي از سراسر زندگي معصوم، اهداف اصلي رسالت را تحت تأثير قرار خواهد داد و آنها را از مقام الگو و مقتدا بودن خارج خواهد كرد؛ چرا ائمه معصومين از مردم، پيروي و تقليد از معجزات و كرامات خويش را نخواستند؟ زيرا اين عمل مقدور بشر نيست و با استفاده از قدرت ثبوتي آنها تحقق يافته است. آيا مي توان سراسر زندگي و گفتار معصومين عليهم السلام را اين گونه تحليل كرد و لوازم آن را پذيرفت؟

استفاده از قدرت و توان ثبوتي، بيشتر در مقام محاجه با منكران صورت گرفته و آن هم براي اثبات اصل ارتباط با وحي و اثبات حجيت براي ادعاي الهي خويش كه با توجه به آن همه حوادث و فراز و نشيب در زندگي آنها، بسيار اندك و نادر است.